31 mei (Zaragoza)

De Pyreneeën laten ons voorzichtig los. We volgen de Cinca rivier tot het water samenvloeit met dat van de Ara en wordt opgevangen in een enorm stuwmeer.
Daarboven ligt Ainsa. Een middeleeuws stadje dat qua ligging erg mooi is maar net iets teveel opgeleukt. Wel een fijne plek voor de lunch. Zo denken de katten rond het plein er ook over.

Het was niet onze bedoeling. Ongemerkt zijn we een eeuwenoude pelgrimsroute aan het volgen.
Niet helemaal naar Santiago de Compostela, maar Zaragoza is het einddoel van vandaag.
Wanneer we de brug over de Ebro oversteken is het niet te missen: het bedevaartsoord van Nuestra Señora del Pilar. De betegelde koepels glanzen in het zonlicht. Binnen staat een klein houten Mariabeeld op een zuil. Al het zilver eromheen moet duidelijk maken dat het hier niet om zomaar een beeldje gaat.
Het verhaal is dat uit zovele damesromans. En natuurlijk hebben er de meest wonderbaarlijke genezingen plaatsgevonden op de stoepen van dit heiligdom.
Als je het Plaza del Pilar oversteekt en vervolgens achteromkijkt, lijkt het wel het Rode Plein met de koepels van het Kremlin. Het zal wel door de felle zon komen, niet hardop zeggen Harry.

Er zijn nog een moderne fontein, restanten van Romeinse wallen en een kathedraal met mudejar-
versieringen te vinden. En de verlokking van al die terrasjes, die stilaan weer beginnen vol te stromen. Toeristen zijn er weinig en blijven niet lang. Die missen nu hoe de klokkentorens worden verlicht. De melodie van de Big Ben galmt over de daken van de hoofdstad van Aragon.
Die in Londen zwijgt voorlopig nog. “Buenas Noches Zaragoza”.

De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Spanje%202018/S3