9 juni (Cuenca)
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
09 Juni 2018 | Spanje, Cuenca
Chinchón slaapt nog, of doet alsof. Na een laatste blik over de pittoreske huizen, vouw ik de Michelin-kaart van Castilië open en wijs Anke aan waar Cuenca ligt.
Noem mij maar ouderwets maar ik hou van het openvouwen van landkaarten. Met de wijsvinger langs plaatsnamen glijden als Villaconejo de Salvanés, Fuentidueña, Horcajada de la Torre, Albaladejito. Namen van iemands geboortedorp of waar eens een moment in de geschiedenis is opgetekend. Plekken waar je aankomt of vertrekt zonder er bij stil te staan hoe het aan die naam is gekomen. Waarvan niemand het nog weet.
Morgen zal er een stier worden losgelaten in de kronkelige straten van de bovenstad.
De barricades zijn al opgeworpen. Een soort San Fermin van Pamplona, maar dan in het klein.
Maar wij komen voor de Casas Colgadas van Cuenca. Ze bungelen boven de rivier Júcar.
Er zijn nog maar drie van die hangende huizen over, de rest is gevallen of vervallen.
Sommige panden telden aan de straatkant vier verdiepingen, aan de achterkant wel elf.
Nu de regen even is verdreven maken we een rondje om het oude centrum en kijken de diepte in.
Overal staan wilde bloemen en het uitzicht over de steile kliffen is geweldig mooi.
De meseta van Spanje lijkt hier abrupt op te houden.
Ook wij verlaten morgen de hoogvlakte, op zoek naar zon en zee.
“Viva la unidad de España!”. Deze leus zijn we veel tegengekomen op onze reis door Castilië.
In El País van vandaag verwachten ze geen revolutionaire verandering qua weertype in Catalunya.
Elk ander nieuws proberen we, zoals meestal tijdens vakanties, buiten te sluiten.
Net als het woord ‘terugreis’ . We vouwen gewoon een andere landkaart open …
De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Spanje%202018/S10
Noem mij maar ouderwets maar ik hou van het openvouwen van landkaarten. Met de wijsvinger langs plaatsnamen glijden als Villaconejo de Salvanés, Fuentidueña, Horcajada de la Torre, Albaladejito. Namen van iemands geboortedorp of waar eens een moment in de geschiedenis is opgetekend. Plekken waar je aankomt of vertrekt zonder er bij stil te staan hoe het aan die naam is gekomen. Waarvan niemand het nog weet.
Morgen zal er een stier worden losgelaten in de kronkelige straten van de bovenstad.
De barricades zijn al opgeworpen. Een soort San Fermin van Pamplona, maar dan in het klein.
Maar wij komen voor de Casas Colgadas van Cuenca. Ze bungelen boven de rivier Júcar.
Er zijn nog maar drie van die hangende huizen over, de rest is gevallen of vervallen.
Sommige panden telden aan de straatkant vier verdiepingen, aan de achterkant wel elf.
Nu de regen even is verdreven maken we een rondje om het oude centrum en kijken de diepte in.
Overal staan wilde bloemen en het uitzicht over de steile kliffen is geweldig mooi.
De meseta van Spanje lijkt hier abrupt op te houden.
Ook wij verlaten morgen de hoogvlakte, op zoek naar zon en zee.
“Viva la unidad de España!”. Deze leus zijn we veel tegengekomen op onze reis door Castilië.
In El País van vandaag verwachten ze geen revolutionaire verandering qua weertype in Catalunya.
Elk ander nieuws proberen we, zoals meestal tijdens vakanties, buiten te sluiten.
Net als het woord ‘terugreis’ . We vouwen gewoon een andere landkaart open …
De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Spanje%202018/S10
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
