Thoralby en Yorkshire Dales (3, 4 en 5 september)
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
05 September 2014 | Verenigd Koninkrijk, Near Sawrey
Het is geel en het hangt aan de gevel: een ouwe fiets.
Nee, ik kan er ook niet om lachen, zelfs niet als de gevel wit met rode stippen is. Het is nu twee maanden geleden dat ‘s werelds grootste wielerevenement door Yorkshire trok, maar de gekte eromheen lijkt te zijn gebleven. Op de markt in Skipton liggen de kraampjes nog vol Tour de France memorabilia en op iedere kruising van de A65 wijzen de borden richting Paris. Boven Ye Olde Naked Man Cafè in Settle wapperen verschoten vlaggetjes en menig schaap heeft hier een gele trui moeten dragen, vrees ik.
Maar dan is het opeens over. We passeren het viaduct bij Ribblehead Station en rijden definitief het Yorkshire Dales National Park binnen. De lucht is grijs. De heuvels zijn grijs en leeg, de weg is leeg.
De Ure stroomt voorbij vervallen boerderijen die, van dichtbij, dan toch bewoond en werkend zijn.
We hebben twee nachten geboekt in The Old Barn, wat staat ons te wachten?
De weg wordt alsmaar smaller en slingert langs uit grijze keien opgetrokken gehuchten met namen als Marsett, Askrigg, Aysgarth en uieindelijk is daar Thoralds dorp, Thoralby.
De oude schuur hoort bij de oude watermolen en is gelukkig geen bouwval. Om dat zo te laten, dienen alle uitsteeksels van de auto te worden ingeklapt om, onder de poort door, het erf op te draaien.
John en Susan verhuren één kamer die heerlijk knus is. Het is net of we bij oom en tante op de Veluwe logeren, erg gezellig.
Zwaluwen verzamelen zich voor de grote trek, en op de akkers rond Thoralby is men tot laat in de avond het hooi aan het binnenhalen. We slapen heerlijk door in de zwarte, stille nacht.
De ochtend is fris en nevelig. De Wensley Dale ligt aan onze voeten. Die zijn in wandelschoenen gestoken met de bedoeling om het zoveelste Engelse cooked breakfast te helpen verbranden. De geheel onverzorgde voetreis heeft de watervallen van Aysgarth als middelpunt. Het pad begint bij St. Andrew’s Church, de deur is open en er speelt iemand piano. Dan straalt de zon opeens door de vensters, wat een sfeer! Het water van de Ure stroomt over drie plateau’s verder door de Dale. Pas als we wat verder van de onderste cascade weg zijn horen we de vogels weer, en de schapen. Heel veel schapen.
Eeuwenlang hebben mensenhanden steen op steen gestapeld om grenzen te vormen, een lijnenspel dat tot aan de heuveltop doorloopt. Met hier en daar een opening, uitstekende leistenen vormen een trap aan weerszijden van een houten hekje dat weer dichtvalt. Soms staat er een wegwijzer die alleen maar verwarring geeft. Zo volgen we het spoor door de velden. De zon ziet geen kans de nevels helemaal op te lossen, maar in de verte is Bolton Castle goed zichtbaar. Het was een heerlijke wandeling.
Om nog wat meer van de andere Dales te zien stappen we weer in de auto en rijden omhoog tussen de toppen van Pen-y-ghent en Buckden Pike. Een gebied dat nog maar net door de Vikingen lijkt te zijn verlaten. In Thoralby gaat de George Inn net open als we ”thuis” komen. Gastheer is de excentrieke Charles en zijn vrouw Becky komt pas uit de keuken tevoorschijn als onze buiken rond zijn gegeten.
Vroeger waren er zelfs drie pubs in dit dorp. De George Inn heeft sinds 1733 haar gastvrijheid behouden.
Gelukkig hoeven we maar een paar honderd yards naar beneden om in The Old Barn zo ons ledikant in te rollen.
Oom John en Tante Susan zwaaien ons uit. Na twee fijne dagen trekken we maar eens verder, van Bishop Dale naar Swale Dale, met opnieuw prachtig weer en dito landschap.
Op het asfalt staan aanmoedigingen gekalkt als het weer eens stijl omhoog gaat. Zitten we weer op het parcours? In het plaatsje Muker nemen we op een terrasje met moeite afscheid van Yorkshire.
We sparen onze krachten voor de Cumbrian Mountains, waar we immers óók willen pieken.
De finishlijn van deze heerlijke etappe ligt in een heel ander landschap. Straks maken we geen schijn van kans in de massasprint. Maar toch waren we even het peloton ontvlucht.
-
09 September 2014 - 16:48
Tante Annie:
Hallo Anke en Harry,
zojuist verdere berichten van jullie gezien en het moet heerlijk zijn in die rustieke omgevingen je te begeven.
Zelf was ik ooit in York en zag toen die afgebrande kathedraal maar dat was nog tijdens mijn opleiding zo,n
50 jaar geleden.
Dus Anke jij hebt verdwijntrucjes en gelukkig voor de avond heb je elkaar weer gevonden.
Hoe smaakten de Yorkshire puddings? Dat was altijd een zondags gerecht en werd heel gewichtig over gedaan.Nu nog veel mooi weer en de groetjes. -
23 Februari 2020 - 16:33
Lisette:
Prachtig reisverslag. Wij gaan half juni naar yorkshire met de caravan. Waar kunnen we veilig rijden met de caravan? Stijgen en dalen en smalle wegen.
Hartelijk dank voor een reactie.
Lisette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley