Harrogate (1 en 2 september)

Turner hield veel van Yorkshire. Hij maakte er in zijn leven twee grote reizen die maanden duurden.
Kenners van zijn vroege werk hebben de plaatsen teruggevonden waar hij zijn schetsen en aquarellen maakte. Zijn onderwerpen staan veelal nog herkenbaar in het landschap. De ruïne van de St. Mary’s in York bijvoorbeeld. Op de plek waar Turner een schets maakte is nu een kopie van zijn werk te zien.
Het zal rond 1830 zijn geweest. Ik zal Anke eens vragen of toen de Royal Horticultural Society al bestond.
Zou Turner soms ook ”groene vingers” hebben gehad ?
Absolutely lovely! Very nice colours indeed. Like painting by flowers, denkt ze hardop.

We bezoeken de RHS tuin van Harlow Carr. Dit betekend dat ik mijn vrouw direct kwijt ben, zeker tot kort voor sluitingstijd. Ik vind een bankje in de zon. Turner komt naast mij zitten en kijkt naar het rare piepende toestel dat ik steeds voor mijn gezicht houd. Op mijn vraag of hij in deze tuin komt schilderen antwoord hij: ”ik heb niets met dat brave, dat aangeharkte hier. Geef mij maar de Dales. Bovendien tappen ze in Betty’s tearoom ook geen Ales”.

Als ik ‘s avonds met Anke door de keurige straten van Harrogate wandel, zien we Turner de (in zijn tijd) pas geopende Royal Baths Assembly Rooms binnengaan. Victoriaans kuren met een glaasje bronwater uit de Royal Pump Room. Zou hij niet liever een pizzaatje met ons gaan eten?

De volgende dag herhaalt Anke haar verdwijntruc in de tuinen van Newby Hall. Terwijl zij de superb herbaceous borders onderhanden neemt, dwaal ik vast wat rond in het grote huis van de familie Compton.
Ik weet niet of ze thuis zijn dus schuifel ik zacht langs hun portretten. Ogen van voorouders volgen mij door de met gobelins behangen vertrekken. De beste Chippendale meubels nodigen uit om in de bibliotheek wat te lezen, maar daarachter zie ik een rare verzameling romeinse ”souvenirs”. Iedere deur in dit huis heeft een andere deurklopper. En zo verzamelde men ook nog glazen wandelstokken, eindexamenproducten van leerling-glasblazers uit de regio.
In de grote hal ligt het gastenboek, met de complimenten van Charles&Camilla. De Queen Mum logeerde soms maanden in haar favoriete kamer, met uitzicht op de tuin. Boven, in een geweldige biljartkamer, vind
ik iemand voor het raam. Het is Turner. Hij staart in de verte, zoekende. ”Weet u mischien waar dat verdomde gebrom vandaan komt?”, vraagt hij, zonder zich om te draaien. Hoewel ik het zelf ook niet kan zien, ben ik ervan overtuigd dat het twee Spitfires zijn die een ”dogfight” naspelen in de lucht. Mijn verklaring lijkt hem niet te raken.
”Nu we het toch over spelletjes hebben, zullen we een potje snookeren?” ”Turner?” Nou begin ik nog in m’n eigen droom te geloven ook.

Shit ! De échte rondleiding begint bijna, ik moet Anke gauw zien te vinden …