06-02-2015, Anuradhapura
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
08 Februari 2015 | Sri Lanka, Negombo
Djaja, onze chauffeur en gids, weet de weg van het midden te vinden en blijft keurig links houden.
Dat hoort zo in Sri Lanka. We volgen de kustroute richting het noorden. Pas als we bij de vissersplaats Puttalam landinwaarts draaien wordt het rustig langs de berm. De kleine winkels en werkplaatsen gaan gebukt onder metershoge reclameborden of verliezen van de jungle.
Of is het andersom? Sinds het probleem met de Tamils is ”opgelost” keert de bevolking stilaan terug naar de dorpen die ze ontvluchtten.
PAS OP VOOR OVERSTEKENDE OLIFANTEN, een verschoten waarschuwing roest langzaam weg.
Behalve de mensen zijn ook de beesten verjaagd of erger. Wilpattu National Park zoekt wilde dieren.
Djaja wordt op de proef gesteld. Het is zijn eerste ervaring met een tuinkabouter als passagier.
Geduldig wacht hij tot Anke weer uit het struikgewas opduikt, beiden met een glimlach.
De scholen gaan uit als we Anuradhapura binnenrijden. Tientallen jongens en meisjes staan keurig in hun schooluniform op de bus naar huis te wachten, allemaal broers en zusters lijkt het.
We zijn in de oudste hoofdstad van oud Sri Lanka, maar om bij de bezienswaardigheden te komen worstelen we (lees Djaja) met tuk-tuk’s, motorfietsers en nonchalant overstekende honden.
Het is een gezellige drukte op straat, net als we in Zuid India beleeft hebben. Maar hier heeft men de boel wat beter opgeruimd of anders ingericht, er is geen schrijnende armoede zichtbaar, geen bergen afval in de goot.
Dat hoort zo in Sri Lanka. We volgen de kustroute richting het noorden. Pas als we bij de vissersplaats Puttalam landinwaarts draaien wordt het rustig langs de berm. De kleine winkels en werkplaatsen gaan gebukt onder metershoge reclameborden of verliezen van de jungle.
Of is het andersom? Sinds het probleem met de Tamils is ”opgelost” keert de bevolking stilaan terug naar de dorpen die ze ontvluchtten.
PAS OP VOOR OVERSTEKENDE OLIFANTEN, een verschoten waarschuwing roest langzaam weg.
Behalve de mensen zijn ook de beesten verjaagd of erger. Wilpattu National Park zoekt wilde dieren.
Djaja wordt op de proef gesteld. Het is zijn eerste ervaring met een tuinkabouter als passagier.
Geduldig wacht hij tot Anke weer uit het struikgewas opduikt, beiden met een glimlach.
De scholen gaan uit als we Anuradhapura binnenrijden. Tientallen jongens en meisjes staan keurig in hun schooluniform op de bus naar huis te wachten, allemaal broers en zusters lijkt het.
We zijn in de oudste hoofdstad van oud Sri Lanka, maar om bij de bezienswaardigheden te komen worstelen we (lees Djaja) met tuk-tuk’s, motorfietsers en nonchalant overstekende honden.
Het is een gezellige drukte op straat, net als we in Zuid India beleeft hebben. Maar hier heeft men de boel wat beter opgeruimd of anders ingericht, er is geen schrijnende armoede zichtbaar, geen bergen afval in de goot.
-
08 Februari 2015 - 20:05
Mama:
Hoi lieverds
Fijn om iets van jullie te horen, want de papieren die Anke gestuurd heeft zijn niet aangekomen.
Daardoor wisten we niet welke vlucht jullie hadden.
Wil je in de komende tijd wel de terugvlucht laten weten.
Je weet,je moeder maakt zich altijd zorgen om niks
Geniet maar van de reis.
Een dikke knuffel van mama.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
