21-02-2015, Hikkaduwa

Jagers-verzamelaars. De oceaan trekt zich terug en het kerkhof van koraal komt bloot te liggen.
Een iel mannetje plukt wat zeewier, visjes schieten weg. De branding overstemd het gekletter van kopjes en borden. Uitgeslapen gasten van het Citrus Hotel scharrelen hun kostje bij elkaar.
Zij hebben dan al hún bedje laten spreiden op hún favoriete plekje. De jongen van de matrasjes en handdoeken beheerst het spelletje van geven en nemen.
Zonder aankondiging betreedt een leguaanhagedisvaraan het groen. Hij/zij is op jacht naar…
eten of een warme steen misschien? Ik denk aandacht. Ludmilla en Dieter teletransporteren het prehistorische dier met hun smartphone naar haar vriendin in een buitenwijk van Moskou en zijn zus in Wiesbaden.
Zonaanbidders draaien met de ster mee. De oud-strijder die onze veiligheid moet waarborgen ziet toe hoe ze als toverballen van kleur wisselen. Dan zijn er nog de koopjesjagers. Langs het strand worden kokosnoten, van palmblad vervaardigde bootjes en grote lappen stof in de lucht gehouden.
Als al die attracties ons teveel worden is het heerlijk doezelen onder de Mudilla of Kottomba.
Verstopt in het gebladerte zit een ondeugende eekhoorn te wachten tot je in slaap valt. Op dat moment laat hij/zij zo’n grote witte bloem op je kop vallen. En dan heb je nog geluk, hoger in de boom hangen de vruchten die veel harder aankomen.
Als straks de meeste gasten hun kamer opzoeken verzamelt Anke de gevallen hoekige voortplantingsmechanismen. Wie ook een Baritonia Racemosa of Terminalia Catapa in z’n tuin wil hebben weet dus wie de zaden heeft.
Kinderen maken de grootste lol in het zwembad. Voor hen is de Indische Oceaan méér dan een sprong in het diepe. De ongeoefenden storten zich in de branding. Zij die het surfen beheersen zitten op een andere golflengte en jagen naar hoger, langer,verder.
Tot de zon ondergaat. En wat gaat ie hier mooi onder!
Dik in de aftersun schuifelt men langs het buffet. Het zijn vooral de Sri Lankaanse spijzen die wij verzamelen. Met een flesje Lion bier, een kromme kaars op tafel en de lichtjes van de schepen aan de virtuele horizon.
De familie Wong strijdt met Ludmilla en Dieter om de titel ‘Voise of Hikkaduwa’.
Morgen wachten ze met jas en tas in de lobby en zien op straat twee autobussen voorbij scheuren.
De chauffeurs jagen elkaar op. De één werkt voor de overheid, de ander voor zichzelf, en zo proberen ze als eerste bij de volgende halte te zijn. Hun prooi is ten dode opgeschreven.

Vuurwerk op het strand, kortstondig knallen. De zwoelste nacht valt over het rif.
Met altijd het lied van de zee waarover de gelukzoekers kwamen en weer gingen, kwamen en bleven. Het verhaal van een eiland.