02. Kaapstad (16 en 17 oktober 2011)

Er zit een onzichtbare pinguin op mijn arm. Hij laat zich alleen zien in ultraviolette omstandigheden. Harry is met eenzelfde beest opgescheept. Simpelweg omdat we zonder hen het Two Oceans Aquarium niet in komen. En dat zou beslist jammer zijn want het is prima ontstressen, gezeten voor een kelpbos achter glas of een tank vol blauwe kwalletjes. Het roofvissenbassin laat zich bekijken als een mega-bioscoopscherm, met de tewaterlating van een onderwater-glazenwasser plus lijfwacht (om de haaien op afstand te houden) als hyper-hoogtepunt. De komische noot wordt getoeterd door de rotsspringers: pingu’s met een soort van verenmasker op, die vrolijk hoppend door het leven gaan. Maar nu even niet: het is verenpoetstijd.

Hoewel de weledele heer Van Riebeeck het vast niet zo bedoeld had, blijkt Kaapstad vooral een stad met veel te bieden op het gebied van natuur en frituur. De cultuur is `few, and far between´, zogezegd. Dat kan natuurlijk ook komen omdat het veel te mooi weer is om van museum naar museum te sloffen.

Wel sjokken we, tijdens een dagrip naar het schiereiland door de prachtige botanische tuin van Kirstenbosch. Zo mooi, met allemaal bloemen die we in Nederland voor Euro 10 voor vijf plantjes moeten aanschaffen, maar die hier als een soort van onkruid langs de paden staan. Laat dan de ´zaden-snatch-kit´ maar eens in de zak….. Met eeuwenoude namen als ‘suijkerbossie’, ‘speldenkussen’ en ‘witluisstruikie’ getuigden ook de vroege Suid-Afrikaners van voldoende gevoel voor humor. You go, Jan van R.!

Op maandagochtend blijkt de tafelberg toch een bovenkant te hebben. We twijfelden al….. Daar iedereen, en dan ook écht iedereen, nogal geschokt reageert als we aankondigen eigenlijk helemaal geen behoefte te hebben om met de kabelbaan naar boven te gaan en te genieten van het uitzicht, kruipen we dan toch maar in slakkengang tegen de berg omhoog, naar de befaamde cable car. Drie kilometer vantevoren staan de eerste auto’s geparkeerd; een ononderbroken rij die gemangeld dreigt te worden door de vele tientallen touringcars die ook allemaal die kant op willen. De rij voor de kassa blijkt eindeloos, en wij rijden door. Hier hebben we dus geen zin in.

Gisteren, in Victoriaans Simonstown en op Boulders Beach, vroegen we ons nog af waar dan toch de vele toeristen waren waarvan men zei dat ze er toch echt moesten zijn. Nu weten we het, dus. Komt mooi uit, dan hebben we het fraaie strand en de pinguins die er wonen, helemaal voor onszelf. Deze zijn wel zichtbaar, en onbehoorlijk in de rui. Sommige zijn bijna kaal en een beetje rose. Andere zijn al zowat klaar en laten luid toeterend weten dat de tijd voor romantiek is aangebroken. Als we het niet meteen doorhebben, doen ze het aan ons voor. Kijk, zó moet het!

We houden het in gedachten maar, zoutig en gezandstraald als we zijn door de zeer hevige windvlagen, hebben we nu meer trek in een douche en warme hap. De route terug naar Kaapstad loopt helemaal langs de zee en is prachtig. In Camps Bay blijkt het gezellig, dus trappen we pardoes op de rem. Gezien het toch al filerijden was (de zondagavond-uittocht), geeft dat geen problemen en kunnen we genieten van een visje (voor hem), kleverige spare ribs (voor haar) en een perentoetje (voor allebei).

We sluiten onze dagen in Kaapstad af in het Victoria en Albert, sorry ALFRED, Waterfront. Vol met bootjes, terrasjes, winkels en restaurants. We hebben vakantie, dus we nemen het ervan!