Vanuit Graskop gezien wordt het landschap steeds vlakker. Gek genoeg volgen we een beetje het spoor naar het hoogstgelegen station van Zuid Afrika, Dullstroom. In de Krokodilrivier zou het goed forelvissen zijn. In Belfast draaien we de tolweg op, richting Middelburg.
De horizon is bezaaid met elekticiteitscentrale’s en hoogovens, de weg is recht, de airco kreunt.
Halverwege de middag bereiken we Pretoria en het welkom bij Liza’s Cottage doet de lange rit meteen vergeten. Het is een paradijsje. Gert en Alida garanderen onze veiligheid met behulp van schrikdraad, bewegingsmelders en een bewaker voor het hek.
Er zit zelfs een sleutel van het hospitaal aan de sleutelbos!
Deze blijkt bedoeld voor gasten die een dierbare in het urologisch medisch centrum bijstaan. Een tweede dergelijke kliniek staat helemaal in Cairo.

Voordat we vanavond naar Johannesburg rijden en met De Vliegende Hollander meegaan, bekijken we nog wat “bezienswaardigheden” van Pretoria.
Volgens het toeristenbureau mogen we niet meer over Pretoria spreken maar over Tshwane.
Het betekent “wij zijn gelijk” in het Setswaans. Het is nog niet zo lang geleden dat dit het enige land ter wereld was dat het scheiden van rasssen in de grondwet had “geregeld”.
De Voortrekkers hebben een imposant monument gekregen dat het Voortrekker Monument heet.
Symbool voor de Afrikaner eenheid. Beneden, op Church Square, staat Paul Kruger op een enorme sokkel. In het voetgangersgebied met de gebruikelijke winkelketens treffen we vrijwel geen blanken aan. Ook geen politie. Ook geen gezellige terrasjes.
Op maandag zijn de meeste musea dicht en na een ijsje te hebben gegeten bij de Union Buildings trekken we ons nog even terug in de oase van rust die Liza’s Cottage heet. Het is goed zo.

Op het vliegveld tellen we onze zegeningen en resterende Randen.
Nog genoeg voor koffie, thee en krant: OLIFANT TRAP GIDS DOOD !
Dit verstoort de landelijke volkstelling die net begonnen is.