November 29 (Auckland) + 30 en December 1 (Waiwera

Na een oneindig lijkende vlucht en een lange wachttijd in Singapore (die we in een comfortabele lounge hebben doorgebracht zodat het wachten uiteindelijk nog meeviel) zijn we eindelijk in Nieuw Zeeland. Nadat we grondig zijn gecontroleerd, niet op drugs maar op illegale etenswaren, mogen we het land in. Onze bagage komt tegelijk met ons aan en daarna is het maar een korte rit met de ‘supershuttle’ naar ons hotel, dat heel hip is maar nog niet op onze komst voorbereid. Het is één uur in de middag maar het schoonmaken van de kamer gaat nog enige uren duren. Enigszins uit het veld geslagen (we zijn moe!), trekken we daarom maar de stad in.

En wat schetst onze verbazing: alweer ligt de rode loper uit. Zou het deze keer wel voor ons zijn? Helaas, weer niet! Dit keer is de kerstman de gelukkige. Hij wordt hier ingehaald zoals Sinterklaas bij ons. Bij gebrek aan iets beters om te doen, slaan we de parade gade temidden van honderden opgewonden kinderen. Sommige dingen zijn overal hetzelfde!

Of ik de stad nog herken, vraagt Harry me. Ik was hier tenslotte een jaar of tien geleden ook al. Ik moet eerlijk toegeven dat me van de stad weinig is bijgebleven, behalve de Skytower en het havengebouw. Wat al heel wat is als je bedenkt dat ik toen volkomen verdwaasd was door twaalf uur tijdverschil.

In de haven liggen een paar prachtige, grote zeilboten. Harry bloeit op, en ik ook als ik zie dat er een terrasje is. Hier kunnen we een late lunch gebruiken. We hebben als snel in de gaten dat de prijzen vergelijkbaar zijn met die van Nederland, maar de porties niet. Lunch blijkt diner. En het diner wordt een Belgische wafel in een café in een gezellig straatje waar ze zelfs La Chouffe en Hoegaerden hebben. Zijn we eigenlijk wel in het goede land uitgestapt?

Het geeft niet, ondanks de jetlag slapen we prima in onze hotelkamer annex studentenflat, compleet met magnetron, koelkast en wasmachine.

De volgende dag, na een uurtje of drie formulieren invullen, verzekeringen uitzoeken en instructievideo´s bekijken, kunnen we met onze camper de grote weg opdraaien. Eindelijk, dit is tenslotte waar deze wereldonderneming mee begonnen is! Hoe groot hij is, blijkt als we bij de dichtstbijzijnde supermarkt parkeren om de eerste boodschappen te doen. Zelfs als we bijna een verkeersbord hebben omgeknakt, staan we voor mijn gevoel nog midden op de weg. Nu is dat gevoel niet helemaal onverklaarbaar, ik moet er wel aan wennen dat ik nu aan de andere kant van de bestuurder zit, want men rijdt hier links.

Nadat alle basis-boodschappen zijn gedaan – minus een paar, je vergeet altijd wat! – gaan we op weg naar Waiwera, zo’n 30 kilometer boven Auckland. De camper blijkt een automaat, de tomtom doet het prima en Harry is nu al King of the Road. Hij glimt!

De vriendelijke mevrouw van het Waiwera Holliday Park laat ons zien waar we ons huis op wielen mogen parkeren. Direct aan het strand en tussen prachtige bomen. Vanuit ons ´slaapkamerraam´ kunnen we de zon boven de zee zien opkomen en we slapen met het geruis van golven op de achtergrond.

Hier zullen we twee dagen blijven, om de camper in te richten en te ontdekken hoe alles werkt. En om aan dit bakbeest te wennen. Omdat alle vierpersoons-campers al vergeven waren, zijn we opgewaardeerd naar een zespersoons. Nagelnieuw en voor ons met zijn tweetjes, da´s pas decadent! Maar mij hoor je niet klagen. We kunnen achterin een bedje opmaken en hoeven het aan het eind van de rondreis pas weer af te breken. Een ongekende luxe, merken we al snel als we andere medekampeerders, net als wij bijna allemaal beginners, zien worstelen. De opbergruimte is ruim voldoende en de badkamer –jazeker!- is heel slim in elkaar gezet. We hebben zelfs een luifel en een campingzitje. Oh, wat voelen we ons rijk!

In de cabine richten we een reisaltaartje in. Hier krijgen Ganesha, de Boeddha en St. Christoffel een ereplaatsje. Ook de heilige Tuinkabouter ontbreekt niet.

Alleen het koken, dat is wennen. Niet zozeer omdat het gasstelletje zo moeilijk is of we de afzuigkap niet aan de praat krijgen. Wel omdat het assortiment in de supermarkt heel anders is dan bij ons. Veel meer prefab maar weinig keus in groenten, vlees of ‘gewone’ kaas. Logisch toch, zegt de mevrouw die mij vertwijfeld in het rond ziet kijken, groenten haal je bij de groentenboer. Oh, tja…..

We maken al snel vrienden: met de campingpoezen en met de alomtegenwoordige meeuwen, die hier veel fraaier zijn dan bij ons thuis en zelfs beschaafder. Met rode pootjes, snavels en oogjes zijn ze bereid vriendschap te sluiten met eenieder die nog stokbrood over heeft.

Bij de ondergaande zon, prinsheerlijk in onze vouwstoeltjes, proosten we met rosé in limonadeglazen. We mogen dan al twee weken onderweg zijn, nu zijn we pas echt begonnen!