November 23, Sanur
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
24 November 2009 | Indonesië, Sanur
Ze staan er nog steeds. Met de ogen half dichtgeknepen tuur ik naar de vissers die een paar honderd meter verderop door de branding verzwolgen lijken te worden. Alleen hun bovenlichaam en zwierende armen dansen boven de richel van koraal. Het felle tegenlicht heeft hun hengel onzichtbaar gemaakt. In het ondiepe water tussen rif en strand slepen twee zonen een net voort. Voetje voor voetje, voorovergebogen, geconcentreerd. Hun silhouet loopt in de maat over de bodem. Schaduwspel. Met een heuse drietand in z’n knuistje staat de jongste telg klaar aan de waterlijn. Zo is Neptunus ook begonnen.
Geduldig verhit de smid het kommetje met zilverkruimels. Alleen HIJ weet wat voor sierraad straks uit z’n handen gaat komen. Schoolmeisjes huppelen voorbij, felrode strikken in het haar, parmantig in keurig blauw uniform. Alleen ZIJ weten hoe ver het nog is.
Het is vandaag een ”magische dag”. Er worden in en om het huis nóg meer offerandes neergezet. Eigenlijk vormt ieder huis een dorpje op zich. Voorouders; grootouders; ouders en kinderen hebben elk een eigen dak boven het hoofd. In ieder dorp is wel ergens een huwelijksceremonie gaande en over vijftien dagen zal er wéér een ”magische dag” zijn. Ook voor de boer op het veld, besmeurd met het grijs dat hij ploegt. De rijstoogst ligt te drogen op elke daartoe geschikte plaats. De stoep voor één van de drie dorps-tempels bijvoorbeeld. Met hun offergaven verzoeken de gelovigen hun voorouders en goden om bescherming. Ieder voorwerp, elke gebeurtenis heeft twee kanten. Goed en kwaad. Het kan in ieder geval geen kwaad om de rijstkorrels en het gevlochten schaaltje fruit te besprenkelen met magisch water uit de bron van de Gunung Kawi tempel. Met een paar wierookstaafjes erbij moeten demonen, heksen of andere onheilbrengers buiten hun leven blijven. Religie en riten van alledag.
Ik voel mij bespied. Achter mij zit de priester van de WaterTempel in stilte te wachten tot MIJN offerande in de ”donationbox” glijd. Hij knikt zachtmoedig, zoals alle Balinezen.
Niemand is bang voor de vulkaan die Batur heet. Het landschap is schraal. Eiland der goden? Vanuit Kintamani is goed te zien hoe ooit een donkere lavastroom is uitgekotst. Wolken en nevelsluiers drijven boven het Baturmeer. Mystiek. De onrustigste vulkaangordel ter wereld wordt als een lokaal conflict uit de weg gegaan. “Kom, ik wil nog een koffieplantage laten zien”. Daar is de diepgroene kleur weer. Lemon Tea en Coffee Ginseng op een bankje in de frisse rimboe. Een kameleon klimt nerveus langs een boomstam omhoog. Rook stijgt op van de plaats waar de bonen gebrand worden. Vogelgeluiden. De weg naar beneden vult zich met brommertjes. Ze scheuren voorbij de lieflijke rijstterrassen uit die Conimex-reclame.
Chinese inkt en fantasie. Vele families in Ubud volgen oude tradities. De jongste generatie schilders weet in hun kunst een verhouding met het westen aan te gaan. De band met het Balinese hindoe-dharma lijkt te vervagen. Ook de houtsnijders laten zich door invloeden van buitenaf inspireren en zien hun handwerk, opgetast in containers, richting Intratuinen vloeien.
En de vissers? Ze staan er nog steeds. Hun bonte prauwen liggen werkeloos op het strand. Alleen voor een verveelde toerist die dichter bij het koraal wil, gaat het de golven in.
Geduldig verhit de smid het kommetje met zilverkruimels. Alleen HIJ weet wat voor sierraad straks uit z’n handen gaat komen. Schoolmeisjes huppelen voorbij, felrode strikken in het haar, parmantig in keurig blauw uniform. Alleen ZIJ weten hoe ver het nog is.
Het is vandaag een ”magische dag”. Er worden in en om het huis nóg meer offerandes neergezet. Eigenlijk vormt ieder huis een dorpje op zich. Voorouders; grootouders; ouders en kinderen hebben elk een eigen dak boven het hoofd. In ieder dorp is wel ergens een huwelijksceremonie gaande en over vijftien dagen zal er wéér een ”magische dag” zijn. Ook voor de boer op het veld, besmeurd met het grijs dat hij ploegt. De rijstoogst ligt te drogen op elke daartoe geschikte plaats. De stoep voor één van de drie dorps-tempels bijvoorbeeld. Met hun offergaven verzoeken de gelovigen hun voorouders en goden om bescherming. Ieder voorwerp, elke gebeurtenis heeft twee kanten. Goed en kwaad. Het kan in ieder geval geen kwaad om de rijstkorrels en het gevlochten schaaltje fruit te besprenkelen met magisch water uit de bron van de Gunung Kawi tempel. Met een paar wierookstaafjes erbij moeten demonen, heksen of andere onheilbrengers buiten hun leven blijven. Religie en riten van alledag.
Ik voel mij bespied. Achter mij zit de priester van de WaterTempel in stilte te wachten tot MIJN offerande in de ”donationbox” glijd. Hij knikt zachtmoedig, zoals alle Balinezen.
Niemand is bang voor de vulkaan die Batur heet. Het landschap is schraal. Eiland der goden? Vanuit Kintamani is goed te zien hoe ooit een donkere lavastroom is uitgekotst. Wolken en nevelsluiers drijven boven het Baturmeer. Mystiek. De onrustigste vulkaangordel ter wereld wordt als een lokaal conflict uit de weg gegaan. “Kom, ik wil nog een koffieplantage laten zien”. Daar is de diepgroene kleur weer. Lemon Tea en Coffee Ginseng op een bankje in de frisse rimboe. Een kameleon klimt nerveus langs een boomstam omhoog. Rook stijgt op van de plaats waar de bonen gebrand worden. Vogelgeluiden. De weg naar beneden vult zich met brommertjes. Ze scheuren voorbij de lieflijke rijstterrassen uit die Conimex-reclame.
Chinese inkt en fantasie. Vele families in Ubud volgen oude tradities. De jongste generatie schilders weet in hun kunst een verhouding met het westen aan te gaan. De band met het Balinese hindoe-dharma lijkt te vervagen. Ook de houtsnijders laten zich door invloeden van buitenaf inspireren en zien hun handwerk, opgetast in containers, richting Intratuinen vloeien.
En de vissers? Ze staan er nog steeds. Hun bonte prauwen liggen werkeloos op het strand. Alleen voor een verveelde toerist die dichter bij het koraal wil, gaat het de golven in.
-
24 November 2009 - 09:32
Marion Diekema:
Hoi reislustigen, wat een mooie verhalen. gelukkig bij jullie een stuk lekkerder weer dan hier, maar dat is niet zo moeilijk....alleen maar storm en regen; jullie zijn precies op tijd vertrokken. Geniet ervan! Hartelijke groet
Marion -
24 November 2009 - 11:55
Mama:
hoi lieverds
mooi hè Bali! we hebben niets te veel gezegd toch.bij Kintamani kwam bij ons net een straaltje
zon door de wolken.
a gift of God zie onze gids.hier is alles goed.
groetjes mama -
24 November 2009 - 16:26
Sas:
Hoi Harry en Anke,
Wat een mooi reisverhaal!
Gaat er deze vakantie
de eerste Harrt Freese reisroman of ander boek geschreven worden?
-
24 November 2009 - 19:23
Ellen:
ja mee eens! De foto's zijn zelfs overbodig bij deze prachtbescrijvingen, terwijl die ook best mooi zijn! -
24 November 2009 - 20:02
Tante Annie:
Dus jullie zijn nu in Samur en het is behoorlijk warm daar zie ik aan de thermomer.Nu her is het regen en nogeens regen maar niet koud, ik heb ook een klein griepje en daarbij een piepje.
Jullie foto,s zjn ook mooi, en jullie schrijven lyrisch.
Heel veel groetjes,uit ons kikkerlandje. -
24 November 2009 - 20:02
Tante Annie:
Dus jullie zijn nu in Samur en het is behoorlijk warm daar zie ik aan de thermomer.Nu her is het regen en nogeens regen maar niet koud, ik heb ook een klein griepje en daarbij een piepje.
Jullie foto,s zjn ook mooi, en jullie schrijven lyrisch.
Heel veel groetjes,uit ons kikkerlandje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
