Den Haag (29 oktober)
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
29 Oktober 2017 | Nederland, 's-Gravenhage
Zomertijd of wintertijd: het blijft pijnlijk als je om 4 uur in de ochtend van de wekker wakker schrikt. Maar ja, Casablanca is nog ver weg en we hebben een vlucht te halen.
Nog slaapdronken rozig nestelen we ons op de achterbank van het vehikel dat ons naar het vliegveld zal transporteren. Dit niet onaangename gevoel wordt bruut verstoord als we onderweg bijna een raam verliezen. Het laat zich niet meer repareren en wordt uiteindelijk met duct-tape op zijn plek geplakt. Maar het blijft tochten en als de zon uiteindelijk opkomt moeten we van onze stoel worden losgesmolten.
Op het vliegveld blijken Harry en ik bruut te zijn gescheiden, er zit een half vliegtuig tussen ons en de juffrouw aan de balie kan daar niets meer aan veranderen. Na een kleine stoelendans zitten we toch nog naast elkaar. Voor mij is dat belangrijk. Niet alleen omdat het comfortabeler is maar ook voor, nou ja, je weet het maar nooit met zo'n vliegtuig. De beangstigend slechte landing die we maken op Nederlandse bodem maakt dat maar weer eens duidelijk.
En zo eindigt alweer een avontuur in alweer een prachtig land en zit ik deze avond ontheemd in eigen kashbah, met kat op schoot, TV te kijken. Alsof we nooit zijn weggeweest......
--------------------------------
PS
Inmiddels is het gelukt om alle foto's die bij onze verhalen horen op het wereldwijde web te laden. Om het gemakkelijk te maken, hebben we ze allemaal bij elkaar gezet. Dan hoeven jullie niet alle verhaaltjes nogmaals te bekijken.
Het digitale fotoalbum staat hier: https://www.flickr.com/photos/140275143@N03/collections/72157686761700732/
Helaas lukt het niet om er een link van te maken, maar met kopiëren en in de browser plakken moet het ook lukken.
Nog slaapdronken rozig nestelen we ons op de achterbank van het vehikel dat ons naar het vliegveld zal transporteren. Dit niet onaangename gevoel wordt bruut verstoord als we onderweg bijna een raam verliezen. Het laat zich niet meer repareren en wordt uiteindelijk met duct-tape op zijn plek geplakt. Maar het blijft tochten en als de zon uiteindelijk opkomt moeten we van onze stoel worden losgesmolten.
Op het vliegveld blijken Harry en ik bruut te zijn gescheiden, er zit een half vliegtuig tussen ons en de juffrouw aan de balie kan daar niets meer aan veranderen. Na een kleine stoelendans zitten we toch nog naast elkaar. Voor mij is dat belangrijk. Niet alleen omdat het comfortabeler is maar ook voor, nou ja, je weet het maar nooit met zo'n vliegtuig. De beangstigend slechte landing die we maken op Nederlandse bodem maakt dat maar weer eens duidelijk.
En zo eindigt alweer een avontuur in alweer een prachtig land en zit ik deze avond ontheemd in eigen kashbah, met kat op schoot, TV te kijken. Alsof we nooit zijn weggeweest......
--------------------------------
PS
Inmiddels is het gelukt om alle foto's die bij onze verhalen horen op het wereldwijde web te laden. Om het gemakkelijk te maken, hebben we ze allemaal bij elkaar gezet. Dan hoeven jullie niet alle verhaaltjes nogmaals te bekijken.
Het digitale fotoalbum staat hier: https://www.flickr.com/photos/140275143@N03/collections/72157686761700732/
Helaas lukt het niet om er een link van te maken, maar met kopiëren en in de browser plakken moet het ook lukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
