Tinerhir (21 oktober)

Onderweg naar morgen. De drommedariskwekerij, een eeuwenoud ondergronds irrigatiesysteem en de souvenirwinkel van de coöperatieve plattelandsbeweging van Rissani hebben een aantal dingen gemeen. Er wordt smerige thee geschonken, de WC’s zijn nog smeriger en ze kunnen ons vooral niet boeien. Wat wél een highlight zou kunnen zijn mogen we als niet-moslim niet binnen: het mausoleum van Moulay Ali Cherif, de stichter van de Alawieten dynastie.
Gelukkig voelt Mouhcin aan dat een bezoek aan een fossielenfabriek, na alweer een zware lunch in Erfoud, iets teveel van het goede is.
Lahce, onze chauffeur, heeft het niet gemakkelijk op de smalle wegen die naar Tinerhir leiden. Toch trakteert hij het gezelschap nog op een mooi uitzicht over de stad.
Er is nog net tijd genoeg om een stukje door de Todrakloof te wandelen. De loodrechte rotswanden laten haast geen licht meer door. Op de valreep worden nog wat pakken biscuit en bananen ingeslagen want bij de vrijwel de gehele groep is het onrustig in het vooronder. Anderen hebben meer behoefte aan de alcohol die bij Chez Michel verkocht word.
En dan is het mooi geweest voor vandaag. Vermoeiend, maar toch wel heel mooi.
We zijn lang onderweg geweest naar de dag van morgen. Dat wordt onze rustdag, een moment om alle indrukken te verwerken en te delen. En de was moet ook eens gedaan.

De plaatjes bij dit verslag vind je hier:
https://www.flickr.com/photos/140275143@N03/sets/72157665637234029/