18-05-2016, Modica

Alsof God een handvol goudgele klei tegen een berg aan smeet, en daarna in barokstijl aan het boetseren sloeg: dat is Modica. Het ligt in wat vroegr een rivierdal was. De rivieren droogden op, maar het dal bleef en werd langzaamaan opgevuld met huizen, palazzo’s en minstens dertig kerken. Er is een boven- en een onderstad welke zijn verbonden door steile trappen, heel veel, heel steile trappen!

Nog altijd houdt de hemel hier een oogje in het zeil. Toen één van de oudste kerkjes werd omgebouwd tot kart-baan, werd er ingegrepen. Een deel van het stucco kwam naar beneden: het was het oog van god…….

Kijk, in dat soort plaatsen verblijven wij graag. En als je dan toch de halve eeuw moet aantikken, dan is dit nog niet zo’n slechte plek. We verblijven in een paleis vlak onder de duomo, in de meest romantische kamer, uitgevoerd in dieprood pluche. Op het bed een boeket wijnrode, fluwelige rozen. Een cadeautje van Harry (met behulp van de vriendelijke receptioniste) om de mijlpaal toch een feestelijk tintje te geven.
Modica is in Italië wereldberoemd om zijn chocolade, die nog op de meest oorspronkelijke manier wordt bereid. We slaan groot in, want het valt tenslotte niet mee om vijftig te worden…..

De foto’s bij dit verhaal zie je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Sicilie