10-02-2015, Kandy

PAS OP VOOR OVERSTEKENDE KROKODILLEN, het bord hangt er mogelijk nog niet zo lang.
Maar net als de olifanten laten ze zich niet zien. Pas als iemand een soort hengel met aas boven het riviertje beweegt komen twee uit de kluiten gewassen varanen de kant op kruipen.

We passeren teak-plantages en rijstvelden, het landschap glooit. Er staat ons een andere kuitenbijter te wachten. Halverwege de trappen naar de beroemde grottempels van Dambulla kopen we een mooie bos lotusbloemen om te offeren. ‘Neem vaker een bloemetje mee’, roepen de apen en het boeket wordt gedeeltelijk geconsumeerd.
Wat overblijft legt Anke neer voor het kussen van de liggende Buddha in de eerste grot.

Wat ooit een schuilplek was voor koning Valagambahu, wiens rijk door Tamils werd veroverd, is na herovering uit dankbaarheid omgebouwd tot heiligdom. Eeuwen later hebben koningen van Kandy de grotten verder opgeleukt met schilderingen. Een grote beeldenshowroom met Buddha-behang.

Ondanks de hoge luchtvochtigheid is alles ruim vierhonderd jaar goed bewaard gebleven.

Een witgepleisterde galerij verbindt de tempels. Daar verdrijft een verkoelende bries de lucht van wat apen zoal achterlaten.
Voor ons is het een plek met WOW-factor, wij zijn gezegend, ook door een monnik die ons een traditioneel draadje om de pols knoopt. Achter z’n rug wordt een halve ananas van de offertafel gejat. Nee, geen aap. Gek genoeg durven die de grot niet binnen.

In de verte komen donkere wolken aanrollen dus gaan we onderweg naar Kandy, de derde oude hoofdstad van wat men de Culturele Driehoek noemt.

De nieuwste trends op het gebied van geneeskrachtige kruiden en specerijen worden gedemonstreerd in een tuin die door de Wereld Gezondheids Organisatie is erkend. En door de raad van toerisme natuurlijk. Anke ondergaat een weldadige schoudermassage en de helft van m’n rechter hand is onthaard. Met een flacon kaneelolie rijker karren we de regen en de bergen in.

De plaatsen die op ons pad liggen zijn mooi van lelijkheid, de straten vol tuk-tuk’s. Er moeten er wel miljoenen van rondrijden. Het ene dorp is bewoond door hindoes en het volgende herbergt een grote moslimgemeenschap. Autosloperijen en handel in onderdelen is hier de business.

Geen idee in wat voor hotel we terecht komen als we Kandy binnenrijden. Ook Djaja is er nooit geweest en moet aan Jan en alleman de weg vragen. Veel schouderophalen en hoofdwiebelen is het antwoord. Hij voelt zich niet op z’n gemak, en wij zo langzamerhand ook niet meer.

Een zijstraat gaat over in een smalle steeg, dan een karrepad en scherp linksaf een oprit insturend beseft Djaja dat even omkeren is uitgesloten.
Gelukkig wacht ons een warm onthaal bij wat een guesthouse aan de rivier blijkt te zijn.

Een klein gezin runt dit onderkomen sinds augustus en het is helemaal ons ding!
Geen marmer, lauwe bufetten of verveelde obers, maar oprechte gastvrijheid in een knus verblijf bij de mensen thuis. Met eten wat de Sri Lankaanse pot schaft, van serviesgoed dat de pottenbakker om de hoek heeft gebakken, olielampen op de veranda.

En straks samen slapen onder een klamboe. JOEHOE!