08 oktober 2012, maandag
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
08 Oktober 2012 | Portugal, Ribeira Brava
Met een luid gekraak geeft het oeroude meubelstuk de geest. Zojuist is op Madeira de vierde van wel zeven plagen neergedaald. Vuur en water zijn al aan de beurt geweest. Pestilentie arriveerde een week geleden in een uitbraak van knokkelkoorts die epidemische vormen begint aan te nemen. En nu zijn wij ook nog geland. Geen enkele rampspoed blijft de Maderezen (Madeiranen, Maderenos?) bespaard. En dan is er natuurlijk ook nog die Eurocrisis……
Dit is onze tweede reis naar Madeira. De vorige was vijf jaar geleden, onze tweede huwelijksreis. Dit wordt (een beetje creatief gerekend) onze derde. Het voelt als thuiskomen.
We zullen de hele tijd op een plek blijven, op dit eiland is immers toch alles dichtbij. Ons huis voor de komende tijd is een echte Quinta, of landhuis, suikerspinroze en prachtig gelegen (bijna) bovenop een berg. Het is ook behoorlijk verlaten, het kost nogal wat moeite om iemand te vinden die ons welkom wil heten. Echter, onze kamer is zeer de moeite waard. Licht, ruim, koloniaal en licht sleets. Precies zoals we het lekker vinden.
Harry’s nieuwe, smaragdgroene koffer, die door het vliegtuig als één na laatste stuk bagage werd uitgespuugd, blijkt voor het kofferrekje in onze hotelkamer de genadeklap. Een zucht, een kreun en dan een klap: twintig kilo blijkt te veel van het goede. We zijn nog geen vijf minturen binnen: dat belooft wat voor de acht komende dagen!
Dit is onze tweede reis naar Madeira. De vorige was vijf jaar geleden, onze tweede huwelijksreis. Dit wordt (een beetje creatief gerekend) onze derde. Het voelt als thuiskomen.
We zullen de hele tijd op een plek blijven, op dit eiland is immers toch alles dichtbij. Ons huis voor de komende tijd is een echte Quinta, of landhuis, suikerspinroze en prachtig gelegen (bijna) bovenop een berg. Het is ook behoorlijk verlaten, het kost nogal wat moeite om iemand te vinden die ons welkom wil heten. Echter, onze kamer is zeer de moeite waard. Licht, ruim, koloniaal en licht sleets. Precies zoals we het lekker vinden.
Harry’s nieuwe, smaragdgroene koffer, die door het vliegtuig als één na laatste stuk bagage werd uitgespuugd, blijkt voor het kofferrekje in onze hotelkamer de genadeklap. Een zucht, een kreun en dan een klap: twintig kilo blijkt te veel van het goede. We zijn nog geen vijf minturen binnen: dat belooft wat voor de acht komende dagen!
-
13 Oktober 2012 - 15:08
Pa:
Jamer nou dat die ziektes daar nu heersen, kijk alstublief uit dat je niet besmet raakt.
En wat die koffer betreft dat is niet zo heel erg. Er is wel eens bijna een hotelkamer in de fik gegaan..
maar ja ik hoop dat het verder goed gaat en het weer een beetje gunstig is. Verder wens ik jullie een heel fijne vakantie toe. Veel liefs Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
