Augustus 28, 2019 (woensdag)

En alweer zitten we op een bankje aan het water, nog even na te genieten van twee dagen die dreigden in het water te vallen maar die uiteindelijk heel goed uitpakten. Geen broodjes deze keer maar dat geeft niet: er liggen pork pies op ons te wachten.

Toen we gisteren ons onderkomen verlieten voor de nagelnieuwe botanische tuin van Wales in Llanarthne (nee, wij krijgen die naam ook onze strot niet uit), pakten donkere wolken zich samen. Gelukkig duurde dat niet lang en kreeg de zon de overhand en kwamen de warme nazomerkleuren goed tot hun recht. Terwijl ik als een tuinkabouter op speed langs al die mooie planten struin, en hier en daar een zaadje meepik, gaat Harry op jacht naar meer beweeglijke natuur: vogels, vlinders, muisjes. Als hij opmerkt dat hij tegenwoordig meer foto’s maakt van tuinen dan van auto’s, vliegtuigen en bootjes, weet ik dat het de goede kant met hem opgaat. Of hij wordt gewoon oud…….

Aan het eind van de dag hebben we nog een paar uurtjes over en we banen ons een weg naar het kustplaatsje Tenby, dat in het graafschap Pembrokeshire ligt. Nu is dit van alle counties in Wales het minst Welsh (ze spreken er bijvoorbeeld alleen Engels) maar dit plaatsje doet, met al zijn gekleurde huizen, eerder Frans dan Engels aan. Wij zitten er niet mee, ondanks de toenemende bewolking ziet het er allemaal heel vrolijk uit in deze typische badplaats: in het droogevallen haventje liggen de bootjes dronken op hun kant en in de smalle straatjes vergrijpen de toeristen zich aan allerhande souvenirs; made in China. Wij, als eerbiedwaardige National Trust-leden, doen dat natuurlijk niet en bezoeken (vlak voor sluitingstijd) nog snel even een middeleeuws koopmanshuis en prijzen ons gelukkig dat wij die nacht in een vijfsterren hemelbed mogen slapen en een dito toilet tot onze beschikking hebben.

Vanochtend moeten we alweer verder naar onze volgende bestemming, ditmaal aan de Atlantische kust. De regen komt met bakken naar beneden en de weersvoorspellings-app laat vooral zwarte, natte wolkjes zien. Mentaal zetten we alvast een streep door deze dag.

We stoppen even in een ander kleurrijk kustplaatsje, waarvan de naam te ingewikkeld is om hem te onthouden. De warme chocolademelk smaakt er niet minder om.

Llanerchaeron is een nog werkende herenboerderij die door de National Trust wordt onderhouden (joepie, dus weer gratis!). Het geeft een goed beeld van het boerenleven uit die tijd. We zijn volkomen gecharmeerd. Het is inmiddels opgedroogd, dus deze dag wordt beter en beter!

Onze eindbestemming heet Aberystwyth, ligt aan de kust en staat er ook weer zeer gekleurd op. Het beschikt, naast een universiteit en een kasteelruine aan zee, over een lange boulevard en een heleboel bankjes, waarvan wij er nu een bezet houden.

Vrolijke badgasten schuiven aan ons voorbij. Ze hebben nog niet door dat vandaag een einde is gekomen aan de Engelse democratie zoals ze die kenden, nu een niet-gekozen premier het parlement aan de kant heeft gezet, met instemming van een ook al niet gekozen vorstin,nota bene. Ze weten het niet, of het kan ze niet meer schelen. De fish and chips smaakt er niet minder om.

Eenmaal terug in onze mini-kamer met sfeervolle TL-verlichting (het kan niet altijd vijf sterren zijn!) zien we vanuit ons raam de zon in de zee zinken en shrijf ik dit verhaal met met het geruis van de zee op de achtergrond. We zullen straks vast lekker slapen…….

Wil je de plaatjes bij dit verhaal zien? Kopieer en plak dan deze link in je browser: https://photos.app.goo.gl/2VUyuM8t4p5HRiGt5