11 November 2016 (vrijdag)
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
11 November 2016 | Spanje, Güimar
Tijdens elk van onze vakanties komt er wel een voorbij: de ”off day”. Zo’n dag waarop niets uit de verf komt, alles in het water valt, somberheid troef is. En op onze voorlaatste dag op Tenerife is het zover.
De op papier veelbelovende tuin van Parque Hamilton in Tacoronte stelt niets voor, aldus Anke. En zij heeft er verstand van. Een tuin in de regen is sowieso niet om vrolijk van te worden. En hoewel Tacoronte nog een paar mooie pleintjes, kerken en elegante landhuizen moet hebben, vallen deze tussen de rest van de bebouwing nauwelijks op. De grootschalige verstedelijking in de jaren negentig heeft het noorden van Tenerife er bepaalt niet mooier op gemaakt.
We houden de moed erin en toeren een beetje door de wijnstreek rond El Sauzal. Daar hebben ze ook een aardige Casa de Vino waar het hele proces van de wijnproduktie wordt uitgelegd. Het hele proces van wijn proeven en wijn drinken kunnen we maar beter overslaan tot we ons een auto met chauffeur kunnen permiteren.
We zijn ook de enigen in een enorm cafetaria met uitzicht tot aan de Teide. Die hebben we al tijden niet meer gezien en ook vandaag blijven de gordijnen dicht, zucht.
Maar dan keert het tij, keert de zon even terug, keren wij terug naar het vakantiegevoel.
Tegen de heuvels van Puerto de la Cruz, aan de ”hotelgrens” waar chique villa’s in een wolk van bougainvillea verscholen liggen, vinden we het Parque Taoro. Watervalletjes, ruisende palmen en zeezicht.
Het wordt pas echt paradijselijk als we de moeite nemen de stijle trappen naar de hangende tuin van Risco Bello te nemen. Ik moet dan altijd aan hangplanten denken maar deze oase is een serieuze cliffhanger.
In de verte sluipt een regenboog naderbij maar we nemen de tijd om deze met liefde aangelegde vijvers te bekijken. De dame die ons ook nog een kopje thee met mandarijntaart serveert is zichtbaar trots. Het gras voor de villa wordt getrimd door een zwarte zwaan.
We stellen het verblijf hier zo lang mogelijk uit, voor we onszelf een ”afscheidsdiner” kado doen.
Gelukkig kan ook deze dag niet meer stuk. Gezeten in of op een fraaie patio toasten we op een geslaagde reis.
Zelfs een kloon van Klaus Wunderlich kan met z’n wonderorgel de sfeer niet meer verpesten. Adios amigos!
De foto’s bij dit verhaal vind je hier:
http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Tenerife/11%20Tenerife?sort=9&page=1
De op papier veelbelovende tuin van Parque Hamilton in Tacoronte stelt niets voor, aldus Anke. En zij heeft er verstand van. Een tuin in de regen is sowieso niet om vrolijk van te worden. En hoewel Tacoronte nog een paar mooie pleintjes, kerken en elegante landhuizen moet hebben, vallen deze tussen de rest van de bebouwing nauwelijks op. De grootschalige verstedelijking in de jaren negentig heeft het noorden van Tenerife er bepaalt niet mooier op gemaakt.
We houden de moed erin en toeren een beetje door de wijnstreek rond El Sauzal. Daar hebben ze ook een aardige Casa de Vino waar het hele proces van de wijnproduktie wordt uitgelegd. Het hele proces van wijn proeven en wijn drinken kunnen we maar beter overslaan tot we ons een auto met chauffeur kunnen permiteren.
We zijn ook de enigen in een enorm cafetaria met uitzicht tot aan de Teide. Die hebben we al tijden niet meer gezien en ook vandaag blijven de gordijnen dicht, zucht.
Maar dan keert het tij, keert de zon even terug, keren wij terug naar het vakantiegevoel.
Tegen de heuvels van Puerto de la Cruz, aan de ”hotelgrens” waar chique villa’s in een wolk van bougainvillea verscholen liggen, vinden we het Parque Taoro. Watervalletjes, ruisende palmen en zeezicht.
Het wordt pas echt paradijselijk als we de moeite nemen de stijle trappen naar de hangende tuin van Risco Bello te nemen. Ik moet dan altijd aan hangplanten denken maar deze oase is een serieuze cliffhanger.
In de verte sluipt een regenboog naderbij maar we nemen de tijd om deze met liefde aangelegde vijvers te bekijken. De dame die ons ook nog een kopje thee met mandarijntaart serveert is zichtbaar trots. Het gras voor de villa wordt getrimd door een zwarte zwaan.
We stellen het verblijf hier zo lang mogelijk uit, voor we onszelf een ”afscheidsdiner” kado doen.
Gelukkig kan ook deze dag niet meer stuk. Gezeten in of op een fraaie patio toasten we op een geslaagde reis.
Zelfs een kloon van Klaus Wunderlich kan met z’n wonderorgel de sfeer niet meer verpesten. Adios amigos!
De foto’s bij dit verhaal vind je hier:
http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Tenerife/11%20Tenerife?sort=9&page=1
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
