03 juni, zondag (Wimereux)
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
03 Juni 2012 | Frankrijk, Wimereux
Woord vooraf:
Dit verhaal is ietwat anders dan dat van voorgaande reizen. Van de dagelijkse beslommeringen doe ik (Anke) verslag. Harry’s overpeinzingen weven zich daar moeiteloos, en onvoorspelbaar, tussendoor. Als een gouden draad…….
Juist als er alweer een nieuw ijstijd uitbreekt en de wolken zich binnenstebuiten keren, beginnen we aan onze Tour de France; rillend maar vol goede moed. Erger kan niet, toch?
We stoppen halverwege, om de benen te strekken en de maag te vullen. Oostende doemt op en de regen neemt af tot een troosteloos gemiezer.
Badplaatsen zijn manisch-depressieve (excuus, bipolaire!) aangelegenheden. Manisch als de zon schijnt, maar volkomen deprimerend in de regen, zoals nu.
Verregende badgasten zoeken hun vertier binnen, zoals in de brasserie Art Deco-stijl waar ook wij neerstrijken. De toeloop is blijkbaar groter dan verwacht: alle stoelen zijn bezet en we moeten een uur wachten op onze frieten. Maar dan smaken ze natuurlijk wél extra lekker.
We rijden nog een uur of wat door vlak en druipnat landschap. Althans, we vermoeden dat er landschap moet zijn, maar zien doen we het niet. Het is mistig, het vakantiegevoel is er nog even niet.
Dan ineens: heuvels, en daarachter de zee en het plaatsje Wimereux en -waarachtig- een waterig zonnetje! Vanouds is dit de eerste (en laatste) pleisterplaats van Engelse toeristen als ze van over het kanaal komen aangewaaid. En dat al meer dan honderd jaar. Zo oud zijn de meeste huizen hier ook. Stijl: Belle Epoque (Fransen zeggen altijd alles zo mooi!). Vrij vertaald betekent dat straten vol met villa’s Kakelbont in snoepjeskleuren. Over-the-top, we love it! Hier heerst een gevoel van vrijheid, ongetwijffeld door het brede strand en de wilde zee. En dat zonnetje, natuurlijk. Men noemt dit gebied de Opaalkust. Maar Côte d’Opale klinkt zoveel beter. Hier is het licht als melk, met af en toe een vonkje kleur.
De bezemkast die wij vanavond ons huis noemen, is geen vonkje kleur maar een totale orgie van lavendel en paars. Onze eerste nacht in Frankrijk is lekker knus en warm samen in een twijffelaar…….
Dit verhaal is ietwat anders dan dat van voorgaande reizen. Van de dagelijkse beslommeringen doe ik (Anke) verslag. Harry’s overpeinzingen weven zich daar moeiteloos, en onvoorspelbaar, tussendoor. Als een gouden draad…….
Juist als er alweer een nieuw ijstijd uitbreekt en de wolken zich binnenstebuiten keren, beginnen we aan onze Tour de France; rillend maar vol goede moed. Erger kan niet, toch?
We stoppen halverwege, om de benen te strekken en de maag te vullen. Oostende doemt op en de regen neemt af tot een troosteloos gemiezer.
Badplaatsen zijn manisch-depressieve (excuus, bipolaire!) aangelegenheden. Manisch als de zon schijnt, maar volkomen deprimerend in de regen, zoals nu.
Verregende badgasten zoeken hun vertier binnen, zoals in de brasserie Art Deco-stijl waar ook wij neerstrijken. De toeloop is blijkbaar groter dan verwacht: alle stoelen zijn bezet en we moeten een uur wachten op onze frieten. Maar dan smaken ze natuurlijk wél extra lekker.
We rijden nog een uur of wat door vlak en druipnat landschap. Althans, we vermoeden dat er landschap moet zijn, maar zien doen we het niet. Het is mistig, het vakantiegevoel is er nog even niet.
Dan ineens: heuvels, en daarachter de zee en het plaatsje Wimereux en -waarachtig- een waterig zonnetje! Vanouds is dit de eerste (en laatste) pleisterplaats van Engelse toeristen als ze van over het kanaal komen aangewaaid. En dat al meer dan honderd jaar. Zo oud zijn de meeste huizen hier ook. Stijl: Belle Epoque (Fransen zeggen altijd alles zo mooi!). Vrij vertaald betekent dat straten vol met villa’s Kakelbont in snoepjeskleuren. Over-the-top, we love it! Hier heerst een gevoel van vrijheid, ongetwijffeld door het brede strand en de wilde zee. En dat zonnetje, natuurlijk. Men noemt dit gebied de Opaalkust. Maar Côte d’Opale klinkt zoveel beter. Hier is het licht als melk, met af en toe een vonkje kleur.
De bezemkast die wij vanavond ons huis noemen, is geen vonkje kleur maar een totale orgie van lavendel en paars. Onze eerste nacht in Frankrijk is lekker knus en warm samen in een twijffelaar…….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
