14 februari, maandag

Doe ‘ns een stapje opzij, schat, dan krijg je nog twee extra kleurtjes op de foto! Ik moet glimlachen als ik bedenk dat dit plekje op de wereld helemaal naar de zin zou zijn van de vader van mijn liefste, die kleurmaker van beroep was. Want kleur, daar weten ze hier wel raad mee.

Vandaag is rood. De kleur van de hartjes-lichtjes die mijn liefste over het bed drappeerde. De kleur van de muggenbulten op mijn benen, die zich vannacht op mysterieuze wijze hebben verdubbeld. De kleur van de kleren die veel Antillianen dragen ter ere van Valentijnsdag. De kleur van mijn gezicht nadat ik, in antwoord op mijn vraag waar -na anderhalf uur wachten- ons diner blijft, wordt weggewuifd alsof ik een lastig soort vlieg ben, in plaats van een gast in een vijfsterrenhotel. De kleur ook van het waas voor mijn ogen als me vanochtend iets vergelijkbaars overkomt in de ontbijtzaal. De kleur van het driftig knipperend lichtje op de telefoon van onze kamer. Uheeft tien nieuwe voice-mail berichten. Ik verschiet van rood naar wit: het zal toch niet?

Bericht nr. 1: Er zijn issues met de watervoorziening. Er is derhalve geen warm water.
Bericht nr. 2: Er is nog steeds geen warm water, maar we houden u op de hoogte.
Bericht nr. 3: De monteur is onderweg.
Bericht nr. 4: Het probleem is onderkend, maar het betreffende onderdeel is niet op voorraad.
Bericht nr. 5: Het onderdeel is onderweg.
Bericht nr. 6: Het onderdeel is inmiddels gearriveerd.
Bericht nr. 7: Het onderdeel is gemonteerd. U heeft echter nog steeds geen warm water.
Bericht nr. 8: Onze welgemeende excuses.
Bericht nr. 9: Oh ja, ons restaurant, waar u een plaats dacht te hebben gereserveerd, is vandaag gesloten. Wij vertrouwen er echter volledig op, dat u zich verder wel redt.
Bericht nr. 10: Einde bericht!

Natuurlijk is vandaag niet alleen maar rood. We zijn immers op Otrabanda, ongetwijfeld het meest kleurrijke stukje van de hele wereld! Otrabanda, wat ”andere kant” betekent. Hoewel dat voor ons niet opgaat. Het is immers aan ónze kant van het water.

Vandaag is dus niet alleen rood, maar ook oranje als de zon als ze in de zee zinkt. Geel als het suikerdiefje dat zijn jong nu al de verslaving aan rietsuiker bijbrengt. Rose als de meeste toeristen hier, die ook niet op tijd een plekje in de schaduw konden reserveren. Of als flamingo’s in een zoutpan. Of zoals de bougainvilla afsteekt tegen een pasgeverfde muur. Groen als de Aloë vera die ik sinds enige dagen driftig in mijn haar smeer omdat ik er dan tenminste met de borstel doorheen kom. Blauw als onze billen na tien dagen in versleten strandstoelen. Wit als de snoet van mijn liefste als die bestuurder van links de bocht niet kan houden. Lila als de jurk waarmee ik vandaag veel bewonderende blikken oogst. Oh zeker, een kleurmaker’s paradijs!

Otrabanda is een wirwar van oude straatjes vol snoeperige huisjes waartussen het heerlijk dwalen is. Vrijwel geen toerist te zien want geen souvenirwinkels betekent ook geen cruisebootgasten. Wat vreselijk nou! Nog niet zo lang geleden was dit een volkswijk waar je maar beter niet kon komen. Totdat een rijke zakenman interesse kreeg, een aantal straten opkocht, deze helemaal opknapte en het geheel omtoverde in een buitengewoon charmant hotel met verschillende restaurants (die nu allemaal gesloten zijn waardoor het idioot stil is). Alzo werd het Kura Hollanda Hotel geboren. En werd de Curaçaose monumentenzorg ertoe aangezet in rap tempo het ene na het andere oude huisje op te knappen. Van Havanna-shabby tot Willemstad-sjiek. Het kan verkeren.

Het Kura Hollanda Hotel herbergt niet alleen gesloten restaurants en winkeltjes maar ook een museum, dat gelukkig wél open is. Hier wordt de lokale bevolking bekend gemaakt met haar (West)Afrikaanse wortels en haar slavernijverleden. Hoewel er van de lokale bevolking geen spoor te bekennen is, is het ook voor ons een eye-opener. In de tijd dat wij als blanken Afrikanen als slaaf verhandelden, zijn er bijna evenveel blanken als koopwaar aangeboden. Door Afrikanen. Vreemd, dat lees je nou nooit in de geschiedenisboekjes.
En passant wordt ook nog snel de evolutie aangestipt, en de vroegste geschiedenis van het Midden Oosten en het oude Egypte als zijnde de bakermat van de Afrikaanse beschaving. Merkwaardig, maar wel heel smaakvol vorm gegeven.

Tijdens een romantisch diner-voor-twee in restaurant “De Gouverneur”, zie we langzaam maar zeker de kleur uit deze dag vervagen. Het geeft niet. Wij hebben toch vooral oog voor elkaar!