09 juni, zaterdag (Monthodon)

Op onze volgende verblijfplaats zullen we wat langer blijven. Het viel nog niet mee om iets geschikts te vinden omdat het weekend is en de Fransen er zelf ook massaal op uittrekken. Uiteindelijk vinden we iets op een uur rijden van Chateaudun vandaan. Dat geeft ons vandaag alle tijd om de streek te verkennen.

Vendôme is een wat grotere provinciestad, met een aantal vroegmiddeleeuwse schatten die je daar niet zou verwachten. Het zijn restanten uit een tijd dat deze stad er nog toe deed en hoofdzetel was van de hertogen naar wie in Parijs nog een groot plein is vernoemd. Het was ook een belangrijke stopplaats voor pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. De oude abdij plus kerk zijn nog in redelijke staat. In de oude kapittelzaal zijn oude fresco’s teruggevonden uit de twaalfde eeuw. Er is niet veel over maar wat er is, is subliem. Ook hier weer een relikwie, nu in de vorm van een heilige traan. De legende zegt dat Jezus huilde bij een graf en dat een van zijn tranen werd opgevangen door een engel, die deze bewaarde tot de keizer van Constantinopel toevallig langskwam. Die kreeg hem cadeau en schonk hem aan deze abdij. Daar werd hij driftig aanbeden (de traan, niet de keizer). Je moet toch wat, om klanten te trekken…….

Lavardin is een zeer fraai dorp van natuursteen met een heleboel grotten. Die worden gebruikt als opslagplaats voor wijn en kaas of voor het kweken van paddestoelen. Hoe koel ze zijn merken we als we er een betreden om wat lokale lekkerigheden te kopen. Het is er nauwelijks boven vriespunt, buiten lijkt het ineens tropisch. Toch is dit niet waar we voor komen, maar de wonderlijk serene kapel van St. Genest. Het duurt even voordat we hem gevonden hebben, en hij lijkt gesloten te zijn. Echter, na enig gemorrel aan een zijdeurtje blijkt hij toch toegankelijk en we stappen zomaar duizend jaar terug in de tijd. En dat voelt goed. De oeroude muurschilderingen zijn opvallend goed bewaard gebleven en doen in hun eenvoud heel oprecht en eerlijk aan. Het raakt ons diep.

Een paar kilometer verderop ligt Montoir-sur-le-Loir. Geen schrijffout. Er zijn hier twee rivieren: de Loir en de Loire. Alsof ze eeuwen geleden al wisten hou je een GPS op hol moest brengen. Hoe dan ook, in Montoir is een junior-rugbytoernooi aan de gang. De overspannen omroeper schreeuwt zich de longen uit het lijf, af en toe afgewisseld met een volkslied of Maori-dans. Toch is dit niet waaroor we komen, maar de wonderljk serene kapel van St. Giles. We vinden hem zonder moeite, maar hij blijkt gesloten te zijn. De sleutel kunnen we bij de lokale VVV ophalen. Getooid met een pond aan hang en ontsluitwerk, kunnen we alsnog duizend jaar terug in de tijd stappen. En dat is wederom buitengewoon fraai. De oeroude…… oh jee, ik verval in herhaling!

Nog 15 kilometer verderop ligt ons onderkomen voor de komende vier nachten. Een oude smidse, verbouwd tot gastenkamers. Het is een oase, de ontvangst uniek. We vinden onze gastheer tussen zijn ganzen. Eenmaal aan zijn verhaal begonnen, in rap Frans, is hij niet meer te stoppen. We zijn ook meteen uitgenodigd voor het avondeten, samen met de andere gasten. Al snel staat de zelf gestookte likeur op tafel, in twaalf variëteiten. En zo blijkt de avond lang maar wel heel gezellig!