07 juni, donderdag (Giverny)

De Europese eenwording is een mooie zaak. Eén munt: geweldig. Eenheidsworst: moet kunnen. Eén weer voor heel Europa? Da’s mooi prut! Vluchten kan niet meer…….

We nemen afscheid van onze lieve gastheer en –vrouw, en de regen klettert alweer. Volgende halte: Lyons-la-Forête. Vakwerkhuisjes, marktplein, bakken vol geraniums. Een beetje meer van hetzelfde en druipnat, maar nietemin erg lieflijk. En erg uitgestorven.

Volgende stop: Les Andelys. BIjzonder vanwege de ruïne van een kasteel gebouwd door Richard Leeuwenhart. Het kostte slechts een jaar om om op te trekken maar er waren 700 jaar verwaarlozing voor nodig om het in de huidige staat te krijgen. Kunnen ze bij Ikea nog van leren. Zelfs in de regen is het panorama fenomenaal. Toch knakt er iets in ons. Vijf dagen slecht weer, met een incidenteel droog uurtje als hoogst haalbare. Vluchten kan niet en naar huis willen we niet. Doorbijten dan maar (valt in de huidige toestand niet mee), en er maar het beste van hopen. Hoe lang kun je bij de weergoden uit de gratie blijven?

Onze eindbestemming is Giverny, voormalig woonplaats van de schilder Monet, diens (erg) grote gezin en tevens broeinest van het Franse impressionisme. Maar vooral bekend door de wereldberoemde tuinen, een paradijs voor iedere tuinkabouter. En verwante types.

Verscholen achter onze pluu’s zoeken we naar een slaapplaats, de blik strak op de grond gericht om modderpoelen te vermijden. Tot iemand ons op de schouders tikt: stop die pluu maar weg, de zon schijnt! Zomaar, alsof iemand het lichtknopje heeft ingedrukt. Buien en zon wisselen elkaar nu snel af. Als je met je ogen knippert, loop je in een andere klimaatzone. Geeft niet. Beter part-time zon dan helemaal geen zon en onder de parasols op het terras van ons hotel zitten we lekker droog; en lichtelijk euforisch door deze onverwachte vitamine-D shot!