September 07, 2019 (zaterdag)

Vandaag besteden we de hele dag in Oxford. Het oudere broertje van Cambridge, zeg maar. Het staat er al sinds de Romeinse tijd en herbergt één van de oudste universiteiten van Europa. Net als in Cambridge staan er diverse colleges en daarnaast een prachtig theater (het eerste gebouw van Christopher Wren, die van de St. Paul’s in Londen), bibliotheken en alweer een brug der zuchten. Zoals het hoort, is er ook een prachtige botanische tuin. Dit alles bewonderen we tijdens een stadswandeling die we, voor de verandering, helemaal afmaken omdat we de weg niet kwijtraken.

Het beroemdste college van Oxford (Cristchuch) bekijken we ook van de binnenkant. We snappen nu waarom het in de rest van de stad redelijk rustig, maar wel gezellig, was. Alle toeristen bevinden zich hier en het gros is onder de 18. Heeft dat soms te maken met het feit dat stukken van de Harry Potter films hier zijn opgenomen? We schuifelen voetje voor voetje door de eetzaal (waar iedereen die ook maar iemand is, of is geweest, aan de muur hangt), de binnenplaatsen en de kleine, maar fijne, kathedraal.

Oxford is zijn tijd vooruit. Het is hier 5 minuten later dan de Greenwich standaardtijd. Nou snap ik waarom ik me vandaag zo ontzettend oud voel……

Aan het eind van de dag reizen we terug in de tijd, terug naar ons hotel, waar we onze laatste nacht van deze reis in gepaste weemoedigheid doorbrengen.

De volgende dag reizen we terug naar de boot, met een kleine omweg via Bury St. Edmund. Voor de Engelsen blijkbaar het prototype van een saaie provinciestad, maar wij vinden het er erg gezellig. Hadden we niet gedacht toen we vanochtend in de stromende regen vertrokken. Een uurtje heftige retail-therapie bij alweer een vestiging van “Pocketwatch and Petticoats” heeft een weldadig effect op mijn humeur. Harry zit lijdzaam, samen met de andere HAB’s (husbands and boyfriends), op een rijtje langs de wand toe te kijken hoe de limiet op hun creditcard wordt verpulverd. Immers, je komt voor een jurk maar gaat naar buiten met (behale de jurk) een bijpassende petticoat, handtas, riem, haarstuk en een paar schoenen. Maar het resultaat mag er wezen!

Een goed uur later zitten we weer in Harwich, op een bankje aan het water, en overpeinzen wat we deze reis hebben opgestoken:

• Engelsen, tuinen en lemon drizzle cake gaan onvermijdelijk samen.
• Teddyberen dragen een badmuts als ze onder de douche gaan.
• Je kunt best iets twee keer voor de eerste keer zien (als je geheugen maar slecht genoeg is).
• Je kunt je beter in een Mousetrap dan in een tourist trap bevinden.
• Je slaapt het meest knus onder een hemelbed.
• Van plan om kippen te gaan houden? Laat je kippen-villa dan door iemand anders in elkaar zetten. Dat scheelt een dag en is beter voor je huwelijk.
• Van pork pie’s krijg je nooit genoeg en de lekkerste scones eet je in Oxford.
• Italiaanse dorpjes zien er prachtig uit……in Italië, niet in Wales.
• Het valt nog niet mee om een draak te vangen.
• Kastelen moet je van de buitenkant bekijken, landhuizen van de binnenkant.
• Het is niet gemakkelijk, maar je kunt een bootje varen op 40 meter boven een vallei.
• De voorrondes van “Heel Engeland Bakt” deugen niet.
• Thaise tappa’s zijn geweldig!
• Als je een hekel hebt aan rot-ondes, moet je van dit eiland wegblijven.
• De hertog van Marlborough rijdt in een klein, rood middenklassertje.
• Zelf opgelegde verboden om jurkjes te kopen, blijken hier niet houdbaar.
• Rondreizen met een tijger op de hoedenplank is heel gezellig en levert je cookie-points op bij de uitbaatsters (ze zijn meestal van de vrouwelijke soort) van Bed en Breakfasts.

Ook moet nog worden vermeld, dat dit een heel interessante tijd was om door dit door Brexit (nee, niet het B-woord!) verscheurde land te reizen. Hoewel we ons normaal ver weg houden van het wereldleed wanneer we op vakantie zijn, was dat hier niet mogelijk, en wilden we dat zelfs niet. In drie weken tijd maakten we een virtuele coup door de minister-president mee, een opstand door de bevolking en uiteindelijk ook door het parlement zelf. Tot laat in de avond werd Nu.nl geraadpleegd.
We spraken met echtparen die in twee kampen zijn verdeeld en die dus maar niet meer over de kwestie praten om de lieve vrede te bewaren. We werden op straat aangesproken door wildvreemden, die zich verontschuldigden voor de hele situatie. Zo bizar!
En nu is de situatie nog ingewikkelder dan hij al was. De gemiddelde Brit is er al lang klaar me en hoeft er niet meer zo nodig over te horen. Het zal allemaal wel loslopen…… Ik hoop het voor ze!
Inmiddels blijven wij het nieuws volgen, ook vanuit Loosduinen.

Wanneer we over een jaar of wat weer teruggaan naar dit land, wat zullen we dan aantreffen?

Wil je de plaatjes bij dit verhaal zien? Kopieer en plak dan deze link in je browser: https://photos.app.goo.gl/3zieEFbVScxPigaUA