September 3, 2019 (dinsdag)

Gisteravond ontdekten we dat we minder verlicht zijn dan gedacht, er blijk een koplamp gesneuveld. Die wordt vanochtend door Harry moeizaam maar vakkundig vervangen terwijl ik de petunia’s deadhead.

Onze sympathieke medegasten, die vandaag helaas alweer vertrekken en met wie we tijdens ons ontbijt heel gezellig hebben gekeuveld, zetten ons nog even samen op de foto. Vreemd, er zijn meer dan genoeg his and hers foto’s, maar van ons samen….. dat is toch een dingetje.

Je kunt niet iedere dag een stoer kasteel bezoeken. Nou ja, het kan wel, maar het wordt wat eentonig. Dus bezoeken we vandaag een openluchtmuseum, waar het leven in de mijnstreek nabij Birmingham rond 1900-1930 wordt uitgebeeld. Het staat vol kneuterige huisjes, vanalles wat met de mijnbouw te maken heeft, ouderwetse winkels, oude auto’s en een kanaal met de al eerder genoemde vrolijk gekleurde platbodems. Er is zelfs een kermis uit die tijd. Medewerkers in kostuum geven uitleg, soms in zwaar dialect dat we nauwelijks kunnen verstaan, maar altijd interessant. Soms komen de herinneringen zodanig overeen dat ze denken dat we van hier zijn. Soms zijn ze zo schrijnend dat we alleen maar blij kunnen zijn dat we dat niet hebben hoeven meemaken.

We zijn er de rest van de dag mee bezig en eten daarna een lekker broodje op de kamer. We verheugen ons al op een nacht touw-, pardon!, dekbedtrekken………

Wil je de plaatjes bij dit verhaal zien? Kopieer en plak dan deze link in je browser: https://photos.app.goo.gl/8yVZ4xk3GpiWqHkWA