September 2, 2019 (maandag)

Wales kent vele hoogtepunten. We hebben ze lang niet allemaal kunnen zien maar pikken er vandaag, vlak voor we het land weer gaan verlaten, nog even twee mee.

Hoe steek je, als schipper, een vallei van 40 meter diep over? Een dilemma waar we in Nederland niet vaak mee geconfronteerd worden, maar dat in Pontcysyllte in het begin van de 19e eeuw een regelrechte breinbreker was. Maar niet voor Thomas Telford, die in 1805 een aquaduct verzon waarover je met bootjes kunt varen. Vroeger vervoerden deze vrolijk gekleurde platbodems vooral kolen en ijzererts. Nu zijn het vooral toeristen, die ze voor een dag of week afhuren en de verf ervan afschrapen omdat ze steeds tegen de oevers botsen. De beste stuurlui staan voor de verandering eens écht aan de wal, al is het maar omdat zij/wij wél nuchter zijn.
We wandelen over het meesterwerk, worden door regen overvallen, duiken een pub in en nemen daar met een gedistingeerde oude dame de goede oude tijd nog eens door. Dan wandelen we weer terug, en dat was dan één.

In Powis heeft Gruffyd ap Gwenwynwyn een heel stoer kasteel gebouwd, dat uitstekend bewaard is gebleven, met talloze torens en poorten, dat de Engelsen moest beschermen tegen al te barbaarse Welshman. Hij moest er zijn eigen volk voor verraden, wat geen win-win situatie bleek. Hij verloor alles, behalve zijn hoofd en het kasteel. Het had erger gekund. Gruffyd’s nazaten vonden hun stoere onderkomen niet zo chique en verbouwden het tot een luxe, over the top pronkstuk. Maar ze bleken net zo stijfkoppig als hun voorvader, weigerden hun geloof op te geven en verloren het kasteel, maar niet hun hoofd. Toch een gelukje…..
Behalve een indrukwekkend kasteel (waar de muren écht kunnen praten!) is er ook een omvangrijke tuin met superbe borders, waar ik heel blij van word. En dat is dan alweer twee, en nu weer snel verder!

Wales laat ons niet zomaar gaan: de grens met Engeland is kronkelig en we passeren hem nog een keer of wat voordat we eindelijk in Shropshire aankomen en bij ons volgende onderkomen arriveren. Een heuse boerderij ditmaal, en de ontvangst is allerhartelijkst met thee en bijna meer gebak dan we opkunnen. Bijna, hè. Onze gastvrouw heeft nog meegedaan aan de voorronde voor Heel Engeland Bakt. Ze heeft het niet gehaald, wij vinden dat onterecht.

We slapen onrustig, het bed staat scheef, we maken slagzij en het bloemetjesdekbed leidt een heel eigen leven. Maar ‘s-ochtends schijnt de zon en nemen we de ochtend vrijaf om hiervan te genieten en om (toegegeven) de oogst te verwerken.

Daarna “doen” we Ludlow, een povinciestad in de buurt met –alweer- een stoer kasteel, veel vakwerkhuizen en bijzondere winkels. Vooral liefhebbers van lekker eten komen hier goed aan hun trekken. Wij kiezen uiteindelijk voor Thaise tapa’s?! Inderdaad, wij moesten ook even aan het idee wennen, maar we zijn om. Tonnetjerond rollen we ons bed in, en weer uit. Het staat nog steeds erg scheef…….

Wil je de plaatjes bij dit verhaal zien? Kopieer en plak dan deze link in je browser: https://photos.app.goo.gl/VN5p7knAGmFjwWFo8