Augustus 20, 2019 (dinsdag)

We zijn geland in Warwick en worden door Janet Baldry welkom geheten in Park Cottage.
Ze legt ons uit hoe het huis in elkaar zit: “ it is an excellent example of a jettied cross-wing and the side walls have typically large medieval panels of wattle and daub”. Bovenaan de trap is een stukje muur opengewerkt waardoor je achter plexiglas kunt zien dat ons tijdelijke onderkomen vooral van twijgen en leem aan elkaar hangt.
Het vakwerk aan de voorgevel loopt door tot in onze kamer die “Anne” is genoemd. Alle zeven kamers dragen de naam van een echtgenote van een lange rij Earls of Warwick. Met enige moeite en zonder de monumentale infrastructuur te mollen sleep ik de bagage naar omhoog. Gadegeslagen door tientallen teddyberen krijgen we thee geserveerd en het voelt meteen als thuis.

In de tuin van Park Cottage staat een boom van ruim driehonderd jaar oud. Er zouden vroeger nog pijlen en bogen uit zijn gemaakt. In de vroege vijftiende eeuw is het huis gebouwd en het heeft tot 1978 binnen de muren van het beroemde Warwick Castle gestaan. We ontbijten in de ruimte waar de melk werd verwerkt.
En zo zijn we de Middeleeuwen ingezogen. Engeland is net ontstaan. Angelsaksen tegen de Normandiers.
Die laatsten bouwden het kasteel. De Beauchamps, Nevilles en generaties Greville ontwikkelden de mooiste burcht van Engeland. Een geweldig zandkasteel aan de Avon.
Maar dan ook een waarin je kan wonen, een onverwoestbaar landhuis.

De laatste Earl of Warwick besloot het toch maar te verkopen. Uitgerekend aan de eigenaars van Madame Tussauds!
Ik heb niets met attraktieparken. De entreeprijs is al afschrikwekkend maar we gaan toch binnen.
Zonder met kokend hete pek te worden overgoten passeren we de poort en volgen meters dikke wallen en zien hoe de torens worden beklommen door kinderen in riddertenue, driftig met hun plastic zwaardjes zwaaiend.
De door de familie Greville verzamelde schatten is over verschillende staatsievertrekken verdeeld. Temidden van die weelde verblijven de befaamde wassen beelden. King Henry VIII met z’n twaalf tenen en zes vrouwen ziet dat de harnassen in de Great Hall wel weer eens gepoetst mogen worden. In de bibliotheek doet een jonge Winston Churchill een boekje open over de toestand in de wereld en beneden geeft de Gravin van Warwick weer een van haar beroemde feestjes. Het is net echt. Het is ook genoeg zo.

Beneden aan de rivier, met het kasteel als décor, heeft iemand een paradijselijk tuintje geschapen. In Millstreet houden de huizen elkaar overeind en ook het Lord Leycester Hospital buigt haar eeuwenoude geraamte.
Middeleeuwse vakwerkhuizen bieden tot op de dag van vandaag onderdak aan gewond geraakte soldaten.
Twee van die knasse knarren, ook wel broeders genoemd, wijzen ons de weg op deze filmset.
In een pub genaamd The Racehorse draaien we onze film over Warwick nog eens terug en stellen vast dat dit een prima tussenstop is geweest op de weg naar Wales.

Er zit een teddybeer in de douche op me te wachten, echt waar!

Wil je de plaatjes bij dit verhaal zien? Kopieer en plak dan deze link in je browser: https://photos.app.goo.gl/3NCXxqHiFMtVVF1h7