Augustus 18, 2019 (zondag)

De veerboot nam ons mee
Naar dit bankje aan het water
Hoewel we acht uur voeren
Werd het vroeger en niet later
En ik weet dat hij te gek is
Want daarom zit ik naast hem
En ik geef hem nog een broodje
Want ik geef hem graag wat tastbaars…….

……… en bovendien hebben we erge honger en toch niets anders te doen op een zaterdagochtend om 8 uur. De stad wordt wakker, maar de pubs blijven nog lang dicht. Dus zitten we hier op een bankje aan zee de tijd te doden met het verbouwen van oude liedjes die alleen 45+’ers herkennen. Na een vlekkeloze reis en slapeloze nacht hebben we de Noordzee bedwongen en staan we te trappelen om Wales te veroveren. Later, want eerst gaan we door Engeland zwerven.

We beginnen in stijl, in de tuin van wijlen tuinarchitecte Beth Chato. Een toonbeeld van doorkijkjes en uitgebalanceerde beplanting. Alles wat mijn eigen tuinen niet zijn, die gaan gewoon hun eigen gang. Je krijgt de tuin die je verdient, zo werkt dat nu eenmaal.

Inmiddels weer helemaal zen tuffen we naar een stadje vol vakwerkhuisjes uit de middeleeuwen. Na 700 jaar Engels klimaat en zwaartekracht staat er geen muur meer recht, wat ze uitermate geschikt maakte als décor voor de films van Harry Potter. Ik zou er zo in willen trekken, maar dat vindt Harry geen goed idee. Die wordt al ongelukkig als er een schilderij scheef hangt, laat staan een heel huis!
We eten een sandwich in een tearoom die zo klein is dat je over de andere gasten heen moet klimmen om bij je tafeltje te komen. Ze smaken er niet minder om.

We doen nog een dorp aan, Safron Walden, maar zijn er snel uitgekeken. We zijn moe dus rijden door naar Cambridge onze pleisterplaats voor de eerste twee nachten. Het hotel ligt tegenover de publieke toiletten van Jesus Green. Nooit geweten dat de verlosser er nog een tweede baan op nahoudt als eco-vriendelijke toiletjuffrouw……

Dag 2 begint zonnig dus vergeten we onze parapluus mee te nemen. Binnen een halfuur worden we overvallen door een plensbui en duiken we doorweekt een brasserie in, waar net de Sunday roast is begonnen. Wij houden het bij een kopje thee, reserveren via de telefoon de eerste onderkomens in Wales en dan schijnt de zon weer en kunnen we de beroemde colleges van deze universiteitsstad bekijken. Het is druk, er is een Chinese invasie gaande. Bij Kings College staan ze braaf in de rij, het ziet er langdurig uit dus wij slaan dit maar over. We hebben Saint Johns college gelukkig al gezien en er wacht nog een botanische tuin.

Alle, nou ja bijna alle, colleges liggen langs dezelfde weg die we al snel “tourist avenue” noemen. Gezellig, maar drukker moet het niet worden. Er is overigens meer te zien. Als we langs een fudge-winkel lopen, is er een houdgreep voor nodig om me in het gareel te houden. Echter, bij de winkel “Pocketwatch and Petticoats” gaat mijn zelfopgelegde “gij zult geen jurkjes meer kopen tot gij weer op gewicht bent” gebod in rook op. Ik koop er 2, maar ze zijn we prachtig.

Vanavond eten we Frans (geen pub te vinden!) waarna we voldaan instorten op onze hotelkamer. Morgen gaat onze veldtocht verder……

De foto’s bij dit verhaal vind je hier: https://photos.google.com/share/AF1QipPxGHDibcH8egOOw-COoIUQ9-4n0r724IifPHso7kCOAC5VRWEBimImN04uknljmQ?key=SnJVbnlmOTQ0c1ZMN0Jyb2pPOGJCU2kzcE9xMk53