2 juni (El Escorial, via La Graña en Segovia)

Vannacht trok de moeder aller onweersbuien over ons heen. Althans, volgens Harry. Zelf heb ik er niets van gemerkt. Helaas stortregent het als ik wakker wordt nog steeds, net als tijdens ons ontbijt, na ons ontbijt en bij ons vertrek naar het volgende te bezichtigen hoogtepunt. Het maakt me ongekend chagrijnig. Evenals de violist, zwart jacquet en wuivende lokken, die genoem ontbijdt moet opluisteren. Hiervoor ga je niet op vakantie, ik wil rust en zon op mijn huid!

Gelukkig komt het gedurende dag toch nog goed met mijn humeur. Eerste meevaller is, dat in de parkeergarage de stroom is uitgevallen. Dus kunnen/hoeven we geen logies voor onze Loekie te betalen. Scheelt toch weer dertig euri!

Naarmate we de heuvels van El Escorial verlaten, trekt de loodgrijze hemel open en laat de zon zich af en toe zien. In La Graña weten we het allerlaatste parkeerplekje te bemachtigen. Het is er druk, niet alleen vanwege het paleis en de tuinen die we (straks) gaan bezoeken maar ook omdat er een historische markt is. Officieel is het thema van dit verkleedfeestje “Barok” (past mooi bij het kasteel) maar er lopen net zo veel “middeleeuwers” als hedendaagse prinsesjes uit “Frozen” rond. Er hangen overal vlaggetjes boven de straat, de koopwaar is op zijn meest aantrekkelijk uitgestald. De kooplui hebben het niet druk. De horeca des te meer. De sfeer is zo feestelijk dat we, als we ons onbespied wanen, even moeten huppelen. Maar wij moeten verder, zoals het onderweggers betaamd.

Genoemd paleis is een elegante lusthof in Versaille-stijl met de verplichte formele (en dus botanisch volkomen oninteressante) tuin. De beroemde fonteinen zijn buiten gebruik. Die worden vanavond pas aangezet. De inrichting is fraai en weelderig maar wel een beetje dertien-in-een-dozijn, voorzover je dat van een koninklijk optrekje kunt zeggen.

Segovia, alleen de naam al. Veel Spaanser wordt het niet!

Je ziet de ommuurde stad al van afstand liggen. Absolute must-sees zijn de kathedraal en het Alcazar. Ik zei het al, de stad is Spaanser dan Spaans. En inderdaad, ze zijn fraai en indrukwekkend. Hetzefde geldt voor het (lange) stuk Romeins aquaduct, dat alle oorlogen die deze stad over zich heen kreeg heeft weerstaan, maar nu lijkt te bezwijken onder het lawaai van de protestgroep die eronder demonstreert. Separatisten of hooligans? We hebben geen idee maar lichten snel onze hielen voordat het gevaarte alsnog instort.

Toch zijn het niet deze hoogstandjes die mij raken. Zoals dat zo vaak gebeurt met grootse zaken. In deze heerlijke stad zijn het de oeroude vroegmiddeleeuwse details, die je echt overal tegenkomt, die een brede glimlach oproepen.

Wat geeft het nog dat vroeg op de avond de dochter aller onweersbuien nog even langskomt. We reden het net naar een overdekt terras en genieten van heerlijke tapa’s tot het weer droog wordt…..

De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Spanje%202018/S5