12 November 2016 (zaterdag)

Het blijkt nog niet gemakkelijk om iets te leren over de oorspronkelijke bewoners van dit eiland. Tot nu toe hebben we alleen begrepen dat ze veelal licht van huid en ogen waren, in grotten woonden en goed overweg konden met geiten (maar niet met Spanjaarden). Dat ze wisten hoe je een mummie maakt. En dat ze her en der piramides bouwden, waarvan het mooiste voorbeeld op een paar kilometer afstand van ons hotel ligt. In de hoop hierover eindelijk verlichting te vinden, brengen we ze een vanochtend een bezoek.

We leren hier inderdaad een heleboel. Bijvoorbeeld over waar er allemaal piramides staan (hoewel het gemakkelijker is om te onthouden waar er géén zijn!). En dat deze bouwwerken vaker dan niet verbonden zijn met een zonnecultus. Ook leren we vanalles over het bouwen van rieten boten, wat ook een wereldwijde bezigheid blijkt te wezen. Daarnaast zijn er in Midden en Zuid Amerika tal van prehistorische afbeeldingen gevonden van witte mannen met grote baarden. Niet bepaald een prototype van de inheemse bevolking aldaar.

Tel het allemaal maar eens bij elkaar op: piramides, bootjes, mummies en merkwaardige Indiaans mythes. Inderdaad, dat leidt tot een heleboel theorieën waarvan de Noor Thor Heijerdahl de bekendste voorvechter was. Hij was van mening dat er contact moet zijn geweest tussen het oude Egypte, de Guanchen van Tenerife en de Indiaanse bevolking in Amerika. Om zijn gelijk te bewijzen bouwde hij eind jaren zeventig een grote, rieten boot en zeilde ermee van Tenerife naar de Caraïben. Om de critici de mond te snoeren deed hij het een jaar later nog eens dunnetjes over. Kijk, dat is nog eens karakter! Geen wonder dat deze eigenwijze Noor een grote jeugdheld was van mijn eigen stoere Viking……..

Al met al zijn we over de Guanchen eigenlijk niets wijzer geworden. Misschien is dat wel beter. Mysteriën zijn tenslotte veel leuker dan droge feiten.

Intercontinentaal contact of niet, wij moeten vandaag onze eigen terugreis aanvaarden. Niet op een zeeschip van riet, maar in een luchtschip van aluminium. Met pijn in het hart pakken we onze valiezen weer in en prop ik de zadenoogst in mijn handbagage. Ons tijdelijk thuis is weer kaal en klaar voor de volgende bewoners. Nog eenmaal draaien we ons om en zeggen Isabella en onze avocado-boomhut vaarwel. Tot over een paar jaar, reken maar!

De foto’s bij dit verhaal vind je hier:
http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Tenerife/04%20Tenerife?sort=3&page=1