01-02-2016, Catania
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
01 Juni 2016 | Italië, Catania
Met een plof vallen wij (Johanna, Elisabeth, Anna en Maria) van de roze wolk waarop we ons bevonden sinds de gloeiende liefdesverklaring van onze allerliefste. Hij is trouwens helemaal niet roze meer, maar grijs (die wolk, bedoel ik) en van de heel erg natte soort. Zo had ik mij onze laatste dag op Sicilië niet helemaal voorgesteld. Het had een botanisch hoogtepunt moeten worden, maar niets is zo triestig als een tuin in de regen. Behalve Giardini Naxos in het voorseizoen.
Iedere vakantie heb je wel iets dat je vergeet om in je koffer te stoppen. Ditmaal blijken dat onze parapluus te zijn. Is het niet mooi dat we dat pas op onze laatste reisdag ontdekken? Tijdens onze tocht door het land van de Etna passeren we verschillende dorpjes, maar vinden er onze heilige graal niet. Pas in dorpje nummer zes is het raak en scoor ik twee designer-regenschermen. Een kwartier later valt de laatste regendruppel. Dientengevolge zitten ze nog steeds in hun plasticje. Misschien maar goed ook, ze waren waarschijnlijk zo lek als een mandje. Het blijft tenslotte design…..
Al toerend door het land van de Etna, krijg je er opvallend weinig van te zien. Gelukkig is er een nationaal park met een bezoekerscentrum waar we, tijdens een korte wandeling, kennis maken met de planten en landschappen die hier schijnen voor te komen.
Zo krijgen we maar weer bevestigd dat je grote zaken (waaronder je deze vulkaan toch zeker mag rekenen) maar beter van een afstandje kunt bekijken. Dus zoeven we naar Catania, onze laatste slaapplaats van deze reis. De stad is niet interessant. Je mag het gerust een chaos noemen, zelfs naar Siciliaanse maatstaven. Maar zelfs de lelijkste stad heeft wel een pareltje te bieden en hier komt deze in de vorm van een botanische tuin. Hier mag ik helemaal los terwijl Harry geduldig toekijkt en door de muggen wordt leeggezogen. Hij is mijn eigen held in een afgerost Fiat Puntootje.
Samen met deze held stap ik morgen weer in het vliegtuig naar huis. Dag Sicilië, het was leuk je te leren kennen!
De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Sicilie/S12
Iedere vakantie heb je wel iets dat je vergeet om in je koffer te stoppen. Ditmaal blijken dat onze parapluus te zijn. Is het niet mooi dat we dat pas op onze laatste reisdag ontdekken? Tijdens onze tocht door het land van de Etna passeren we verschillende dorpjes, maar vinden er onze heilige graal niet. Pas in dorpje nummer zes is het raak en scoor ik twee designer-regenschermen. Een kwartier later valt de laatste regendruppel. Dientengevolge zitten ze nog steeds in hun plasticje. Misschien maar goed ook, ze waren waarschijnlijk zo lek als een mandje. Het blijft tenslotte design…..
Al toerend door het land van de Etna, krijg je er opvallend weinig van te zien. Gelukkig is er een nationaal park met een bezoekerscentrum waar we, tijdens een korte wandeling, kennis maken met de planten en landschappen die hier schijnen voor te komen.
Zo krijgen we maar weer bevestigd dat je grote zaken (waaronder je deze vulkaan toch zeker mag rekenen) maar beter van een afstandje kunt bekijken. Dus zoeven we naar Catania, onze laatste slaapplaats van deze reis. De stad is niet interessant. Je mag het gerust een chaos noemen, zelfs naar Siciliaanse maatstaven. Maar zelfs de lelijkste stad heeft wel een pareltje te bieden en hier komt deze in de vorm van een botanische tuin. Hier mag ik helemaal los terwijl Harry geduldig toekijkt en door de muggen wordt leeggezogen. Hij is mijn eigen held in een afgerost Fiat Puntootje.
Samen met deze held stap ik morgen weer in het vliegtuig naar huis. Dag Sicilië, het was leuk je te leren kennen!
De plaatjes bij dit verhaal vind je hier: http://s208.photobucket.com/user/AnkeFreese/library/Tuinkabouter%20op%20reis/Sicilie/S12
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
