10 oktober 2012, woensdag

Er is licht aan het eind van de tunnel, zeggen ze. Vooralsnog komt het enige lichtpuntje dat ik kan waarnemen van de mobiele telefoon die Harry draagt. Mijn enige leidraad de enorme, stalen buis die overtollig water de berg afvoert. Mijn grootste angst om op de glibberige keitjes onderuit te gaan. Het gaat goed, en dat mag gerust een wonder genoemd worden.

Het bos waarin we ons vandaag bevinden is, naar het schijnt, heel bijzonder. Zo bijzonder zelfs, dat het op de erfgoedlijst van de UNESCO staat. Ik zie het er eerlijk gezegd niet aan af, maar dat wil niet zeggen dat het hier niet aangenaam wandelen is. Dat wil zeggen tussen de fikse klimpartijen en glibberige afdalingen door. Mijn meest favoriete tijdbestedingen……

Er zijn ons vandaag twee hoogtepunten beloofd: een waterval, door de boekjes wordt beschreven als “bulderend” en een dal met wel 25 bronnen, dat het paradijs qua lieflijkheid naar de kroon zou steken. Tussen deze attracties in lopen twee zogenaamde “levada’s”, met de hand uitgehakte kanaaltjes die het vele water op dit eiland gecontroleerd de berg afhelpen.

Dat dit één van de meest populaire wandelingen is, is duidelijk te merken. Soms is de weg zo nauw dat Harry er met zijn brede schouders en ik met mijn brede k…. (pardon, derrière) bijna blijf steken. Tegenliggers kom je, vanzelfsprekend, met name op de smalste stukjes tegen. Buik in, dus, vooral geen adem halen en voorzichtig langs elkaar heen schuiven. En in geen geval naar beneden kijken. Thank you you’re welcome!

De bulderende waterval blijkt een sijpelend stroompje. Je kunt het nog geen klateren noemen. In feite maakt de waterval van gras, die we een uur later tegenkomen, nog meer geluid. Het dal met de 25 bronnen had best heel paradijselijk kunnen zijn, als we het voor onszelf hadden gehad. Maar we moeten het delen met vele (luidruchtige) anderen en een kille tocht maakt dat onze nat geworden ruggen in rap tempo verstijven.

Op de automatische piloot lopen we weer terug. Na in totaal bijna twaalf kilometer zien we licht aan het eind van de tunnel, en dan zijn we er bijna!