13. Zuid Afrika (6 november 2011)
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
07 November 2011 | Zuid-Afrika, Pretoria
Straks moet ik vertellen dat ik een ander heb.
Echt, ‘t is onhoudbaar geworden.
De brok in m’n keel zwelt bij ieder woord dat ik zoek: “ We hebben samen veel meegemaakt, hè.
Niet alleen verre reizen maar ook onstuimige weekends. We deelden menige achterbank op weg naar toevluchtsoord of liefdesnest. Ja, en al die krakende bedden”.
Straks moet ik vertellen dat ik een ander heb, uitgerekend hier, in Zuid Afrika.
Op reis waren we wat men noemt onafscheidelijk.
“Zelfs toen je nog mooi was, is er nooit een ander met je vandoor gegaan. Natuurlijk, we worden allemaal een jaartje ouder, het mooie raakt er al gauw vanaf. Maar ik moet toegeven, je blijft wel altijd op je gewicht letten”.
We kregen de laatste tijd steeds meer ruzie. Op vakantie maak je er nog het beste van, maar thuis leefden we steeds meer ons eigen leventje. “Ik heb je lange tijd op handen gedragen en nu voel ik dat de rek eruit is. Ik wil je ook niet elke zakenreis meer meenemen. De laatste tijd kom je trouwens pas dagen later met een taxi thuis”.
Straks moet ik vertellen dat ik een ander heb.
Het kan maar beter een afscheid zijn met weinig woorden.
“ Ik laat een stuk van mijzelf bij jou achter, in ons geheime vakje. Dag, koffer”.
Echt, ‘t is onhoudbaar geworden.
De brok in m’n keel zwelt bij ieder woord dat ik zoek: “ We hebben samen veel meegemaakt, hè.
Niet alleen verre reizen maar ook onstuimige weekends. We deelden menige achterbank op weg naar toevluchtsoord of liefdesnest. Ja, en al die krakende bedden”.
Straks moet ik vertellen dat ik een ander heb, uitgerekend hier, in Zuid Afrika.
Op reis waren we wat men noemt onafscheidelijk.
“Zelfs toen je nog mooi was, is er nooit een ander met je vandoor gegaan. Natuurlijk, we worden allemaal een jaartje ouder, het mooie raakt er al gauw vanaf. Maar ik moet toegeven, je blijft wel altijd op je gewicht letten”.
We kregen de laatste tijd steeds meer ruzie. Op vakantie maak je er nog het beste van, maar thuis leefden we steeds meer ons eigen leventje. “Ik heb je lange tijd op handen gedragen en nu voel ik dat de rek eruit is. Ik wil je ook niet elke zakenreis meer meenemen. De laatste tijd kom je trouwens pas dagen later met een taxi thuis”.
Straks moet ik vertellen dat ik een ander heb.
Het kan maar beter een afscheid zijn met weinig woorden.
“ Ik laat een stuk van mijzelf bij jou achter, in ons geheime vakje. Dag, koffer”.
-
07 November 2011 - 17:11
Pa En Ma:
Hallo luitje,
Allereerst Harry je moet geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt.
Jammer dat voor jullie de vakantie er op zit en dat mooie land moet verlaten.
We zullen die mooie verhalen en foto's missen. Wij wensen jullie een goede en rustige thuisrijs toe. Vele knuffels van Ma en Pa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
