06 februari, zondag

Na een lange vlucht, waarbij we een uur te laat vertrokken en toch nog een half uur te vroeg aankomen, rollen we enigszins verkrampt het vliegtuig uit. Regelrecht de tropische zwoelte in. Na het afronden van alle formaliteiten melden we ons bij de mevrouw van de reisorganisatie die ons doorverwijst naar het voor ons bestemde busje. Een goed halfuur later arriveren we bij onze pleisterplaats voor de komende elf dagen. Oh en ah bij onze medebusgenoten: dat ziet er nog eens sjiek uit!

De lichte angst die je bij het betreden van een hotel altijd bevangt, ”zouden ze ons wel kennen?”, blijkt ongegrond. Ze kennen ons zelfs twee keer! Men moet er zelf ook om lachen, zoals men hier overal om moet lachen, en we grinniken vanzelf mee. Onze kamer ziet er uitnodigend uit, maar daar slaan we nog even geen acht op. Over niet al te lange tijd sluit het restaurant en we hebben honger. Arkefly = water en brood, van de dure soort ook nog!

We laten ons de restjes van het tot stilstand gekomen lopend buffet goed smaken en drukken het bezorgde personeel op het hart dat we écht, écht niet erg vinden.

Na het eten doen we nog een rondje rond het zwembad, dat mysterieus turquoise-met-groen naar ons lonkt en een achtergrondkoor van kikkers kent, en we weten dat het goed zit hier.