November 17, Bangkok
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Anke en Harry
18 November 2009 | Thailand, Bangkok
…Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan, hij brengt .., schei toch uit! Het is 34 graden en het bliksemt aan de overkant van de Chao Phraya. Langs de oever worden de eerste lichtjes ontstoken, de schemering duurt maar kort. Thuis heb ik, na het bekijken van de intocht van Sinterklaas, een Dinner-Cruise geboekt. Ginds zie ik zowaar een opgeleukte vrachtschuit onze richting opstomen. Twee matrozen in “zwartepietenbroek” (echt waar) helpen ons aan boord. Met een fraaie bloemenkrans als welkomstgeschenk nemen we plaats. Op het dek staan de tafels langs de zijden en alle stoelen wijzen naar de boeg. Het houten dak is met boogjes kerstverlichting versierd en beneden ons staat de rijst, die vroeger het hele ruim vulde, op het vuur. De warme wind speelt met de vlammetjes onder het schaaltje saté .
Mijn brein speelt met de rest van mij. De terminals op Frankfurt zijn adembenemend als je met drie kwartier vertaging een aansluitende vlucht moet zien te halen. Ruim tien uur later en genoeg afgekoeld om zonder alarm langs de volautomatische griep-thermometers te raken maken we kennis met de ochtendspits van Bangkok. Het gefluit van de verkeersagenten lijkt zeven etages en één hotelbed hoger op de roep van krekels.
‘Are you Finniesh?’, vraagt de man in wit. ‘No from Holland’. Daarmee heb ik zijn glimlach verstoord en ik haast me om het weer goed te maken met ‘It was very nice, thank you’. Binnen de kortste keren staat ons tafeltje weer vol met andere spicy en not so spicy hapjes. Op de voorplecht speelt een meisje op een tradidioneel tokkelinstrument. Ze trekt zich niets aan van het geschommel dat door al die andere verlichte bootjes wordt veroorzaakt. Ik toast met Anke op het geluk en samen staren we naar een glinsterende tempel aan de Rivier der Koningen. Bangkok maakt zich op voor een nieuwe nacht.
De kracht van de mantra zit ‘m in de herhaling. Even lijkt het of we ons willen schuil houden in de Hindoe-tempel die schuin tegenover het hotel staat. Enigszins bijgekomen van de luchtreis maar nog niet helemaal in het ritme van deze stad, zoeken we houvast aan de mantra en de rituelen binnen de muren van Maha Uma Devi. We zijn voor een moment terug in ons geliefde India. We zien echter opvallend weinig Indiërs. Een mooie vrouw in lichtblauwe sawal kameez trippelt haar rondjes rond het heiligdom. Als ze voor de vijfde keer onze schuilplaats passeert vermoeden we toch dat zij een hij is. Dit is Thailand remember. We zijn bijna bij de pier wanneer we worden omringd door zes meisjes in schooluniform die een straatinterview willen afnemen. Een soort microfoontje en een mobieltje met filmstand worden in stelling gebracht. ‘What do you like about our people’, is mischien wel de lastigste vraag. We kunnen die lieverds niet afschepen met “geen commentaar”, maar of hun studie erg geholpen is met onze gekunstelde antwoorden valt te betwijfelen.
Het danseresje dat plichtsgetrouw haar act uitvoert raakt uit haar evenwicht omdat de kapitein met boot en al rechtsomkeert maakt. Er is een weg terug, over dezelfde rivier, maar nu straalt het Grand Palace en Wat Phra Kaeo aan ”onze” kant. Op de tafels maakt men plaats voor een ruime keus aan vers fruit. Het meisje op de voorplecht bereikt de bodem van haar repertoir.
Dan knalt er ergens op het water achter ons opeens vuurwerk. Een feestelijke afsluiting van onze eerste reisdag. Wat dacht je van een startschot? Harry en Anke ZIJN BEGONNEN!
Mijn brein speelt met de rest van mij. De terminals op Frankfurt zijn adembenemend als je met drie kwartier vertaging een aansluitende vlucht moet zien te halen. Ruim tien uur later en genoeg afgekoeld om zonder alarm langs de volautomatische griep-thermometers te raken maken we kennis met de ochtendspits van Bangkok. Het gefluit van de verkeersagenten lijkt zeven etages en één hotelbed hoger op de roep van krekels.
‘Are you Finniesh?’, vraagt de man in wit. ‘No from Holland’. Daarmee heb ik zijn glimlach verstoord en ik haast me om het weer goed te maken met ‘It was very nice, thank you’. Binnen de kortste keren staat ons tafeltje weer vol met andere spicy en not so spicy hapjes. Op de voorplecht speelt een meisje op een tradidioneel tokkelinstrument. Ze trekt zich niets aan van het geschommel dat door al die andere verlichte bootjes wordt veroorzaakt. Ik toast met Anke op het geluk en samen staren we naar een glinsterende tempel aan de Rivier der Koningen. Bangkok maakt zich op voor een nieuwe nacht.
De kracht van de mantra zit ‘m in de herhaling. Even lijkt het of we ons willen schuil houden in de Hindoe-tempel die schuin tegenover het hotel staat. Enigszins bijgekomen van de luchtreis maar nog niet helemaal in het ritme van deze stad, zoeken we houvast aan de mantra en de rituelen binnen de muren van Maha Uma Devi. We zijn voor een moment terug in ons geliefde India. We zien echter opvallend weinig Indiërs. Een mooie vrouw in lichtblauwe sawal kameez trippelt haar rondjes rond het heiligdom. Als ze voor de vijfde keer onze schuilplaats passeert vermoeden we toch dat zij een hij is. Dit is Thailand remember. We zijn bijna bij de pier wanneer we worden omringd door zes meisjes in schooluniform die een straatinterview willen afnemen. Een soort microfoontje en een mobieltje met filmstand worden in stelling gebracht. ‘What do you like about our people’, is mischien wel de lastigste vraag. We kunnen die lieverds niet afschepen met “geen commentaar”, maar of hun studie erg geholpen is met onze gekunstelde antwoorden valt te betwijfelen.
Het danseresje dat plichtsgetrouw haar act uitvoert raakt uit haar evenwicht omdat de kapitein met boot en al rechtsomkeert maakt. Er is een weg terug, over dezelfde rivier, maar nu straalt het Grand Palace en Wat Phra Kaeo aan ”onze” kant. Op de tafels maakt men plaats voor een ruime keus aan vers fruit. Het meisje op de voorplecht bereikt de bodem van haar repertoir.
Dan knalt er ergens op het water achter ons opeens vuurwerk. Een feestelijke afsluiting van onze eerste reisdag. Wat dacht je van een startschot? Harry en Anke ZIJN BEGONNEN!
-
18 November 2009 - 17:16
Pa Van Rossum:
Wij zijn blij dat jullie goed aangekomen zijn en die dinner cruise dat komt mij erg bekend voor.
En Harry niet alle mooie meisjes zijn omgebouwde jongens geniet van de mooie dingen die Bangkok te bieden heeft.
Wij wensen jullie een heel mooie en veilige vakantie toe Pa en Ma. -
18 November 2009 - 22:42
Fam. Van Den Berg:
Eindelijk aangekomen op bangkok geniet maar van de reis en vergeet even thuis.
Alles is goed hier vandaag nog je huis gecontroleerd.
maak je geen zorgen en geniet er maar van. -
19 November 2009 - 06:51
Peter De Kock:
Harry, heeft iemand je al eens verteld dat je bijzonder leuk en levendig schrijft? Bij deze dan want zoals je schrijft kan het zondermeer in een reisroman. -
19 November 2009 - 10:12
Astrid:
Hey Harry en Anke,
Geweldig hoor die reis!!
Geniet ervan en dat lukt goed, zie en lees ik!
Liefs,
Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
